του Mourad Ben Cheikh

Ένα ντοκιμαντέρ για την «Επανάσταση του Γιασεμιού», τη εξέγερση της Τυνησίας, που εγκαινίασε τον 21ο αιώνα και ανέτρεψε τα πολιτικά δεδομένα, πυροδοτώντας μιας σειρά από εξεγέρσεις στον αραβικό κόσμο, τη λεγόμενη «Αραβική άνοιξη».
Στις 17 Δεκεμβρίου του 2010, στην πόλη Sidi Bouzid της Τυνησίας ο μικροπωλητής Mohamed Bouazizi αυτοπυρπολήθηκε σε ένδειξη διαμαρτυρίας επειδή οι αρχές είχαν κατασχέσει το εμπόρευμά του. Αυτό το τραγικό γεγονός προκάλεσε ένα ευρύ κίνημα διαμαρτυρίας κατά του καθεστώτος του προέδρου Μπεν Αλί: είναι η αρχή της επανάστασης της Τυνησίας, και η αρχή της ακόμα σε εξέλιξη «Αραβικής Άνοιξης».
Η ταινία απεικονίζει την ατμόσφαιρα των γεγονότων που εκτυλίχθηκαν τον Ιανουάριο του 2010 στους δρόμους της Τυνησίας, με υλικό που τραβήχτηκε τότε και συνεντεύξεις από ανθρώπους που έζησαν τα γεγονότα που οδήγησαν στην ανατροπή της δικτατορίας του Μπεν Αλί.
Ένας από τους συμμετέχοντες στην εξέγερση δηλώνει:  «Αυτή η επανάσταση δεν είναι αποτέλεσμα εξαθλίωσης, αλλά περισσότερο μια κραυγή απελπισίας, από μια γενιά μορφωμένων. Η επανάσταση του Γιασεμιού δεν είναι ούτε για το ψωμί… Δεν οδηγεί σε νεκρούς, ούτε δημιουργεί μάρτυρες. Είναι η επανάσταση της αφοσίωσης ενός λαού. Δεν θα έχουμε ποτέ ξανά κανέναν φόβο για αυτή τη νέα Τυνησία!»
Αυτό το σχόλιο συνοψίζει με ακρίβεια τις επιδιώξεις των Τυνήσιων, τόσο των νέων οι οποίοι έκαναν την πρώτη επανάσταση της ψηφιακής εποχής, όσο ατόμων μεγαλύτερης ηλικίας που αψήφησαν το φόβο, για να αντισταθούν στο ζυγό της δικτατορίας.
Ο σκηνοθέτης της ταινίας, Ben Cheikh, αναφέρει σχετικά μ' αυτή η σύγχρονη επανάσταση: «Σήμερα, η τυνησιακή σημαία στολίζει το σαλόνι μου και ο εθνικός ύμνος που τραγουδώ έχει τελείως διαφορετικό παλμό, δηλώνει ελευθερία. Είμαι επιτέλους πολίτης και μπορώ να το εκφράσω πλήρως πια αυτό. Είμαι κινηματογραφιστής και αναλαμβάνω όλη την ευθύνη για αυτό. Οι φόβοι για τους οποίους μιλάω στην ταινία ήταν επίσης και δικοί μου, φόβοι που μοιράζονταν σχεδόν όλοι οι Τυνήσιοι. Σήμερα, το κουράγιο που επέδειξαν οι άνθρωποι στην ταινία, το μοιράζονται όλοι οι Τυνήσιοι…»
Το ντοκιμαντέρ συμμετείχε στο Φεστιβάλ Καννών 2011.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή, κατάλογος Φεστιβάλ Καννών)