(Υποψίες)
του Emin Alper

Σε ένα εφιαλτικά κλειστοφοβικό σκηνικό και με μια αοριστία τοπική και χρονική, εξελίσσεται η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του Amin Alper, η πιο δυστοπική απεικόνιση της σύγχρονης πολιτικής κατάστασης στην Τουρκία.
Ένας άντρας βγαίνει από τη φυλακή με αναστολή, ύστερα από φυλάκιση είκοσι ετών. Βασικός όρος να συνεργαστεί με τη μυστική υπηρεσία για την εκκαθάριση τρομοκρατών στη γειτονιά του.  Σε κάποια φτωχογειτονιά, στα περίχωρα μιας μεγαλούπολης που φαίνεται να είναι η Κωνσταντινούπολη, ο Kadir επιφορτίζεται με την περισυλλογή  από τους κάδους σκουπιδιών εύφλεκτου υλικού, ύποπτου για την κατασκευή βομβιστικών μηχανισμών. Παράλληλα ο μικρότερος αδελφός του, με τον οποίο ο ήρωας επιδιώκει απεγνωσμένα να επανασυνδεθεί, ζει μόνος του μέσα στο δικό του καταθλιπτικό μικρόκοσμο. Ο τελευταίος δουλεύει για τη δημοτική επιχείρηση σκοτώνοντας αδέσποτα σκυλιά. Η ταινία παρακολουθεί τη μεταξύ τους σχέση αλλά και αυτήν με τον κοινωνικό τους περίγυρο, διαδρομές παράλληλες ή αποκλίνουσες μέσα σε ένα  ζοφερό περιβάλλον. Σε έναν δαιδαλώδη τόπο, στον οποίο η βία έχει εισχωρήσει για τα καλά και του οποίου οι κάτοικοι τελούν υπό συνεχή αλλά αόρατη παρακολούθηση, τα δυο αδέλφια μεταμορφώνονται σε κάτι διαφορετικό από αυτό που προμηνυόταν αρχικά.
Ο Alper επανέρχεται με μια σκοτεινή αυτή τη φορά κινηματογραφική παραβολή κι ένα θέμα παρόμοιο με αυτό της πρώτης του ταινίας, «Beyond the Hill». Ο φόβος και η καχυποψία ελλοχεύουν κι εδώ στις ψυχές των ηρώων του, η δυναμική του χώρου-που παραπέμπει σε ταινία επιστημονικής φαντασίας- είναι και πάλι κυρίαρχη, μόνο που τώρα η εξουσία έχει πρόσωπο και ο κίνδυνος δεν είναι αόρατος αλλά βρίσκεται προ των πυλών. Περιπολίες, διερχόμενα φορτηγά, σειρήνες, μπλόκα, φλεγόμενοι κάδοι συνθέτουν ένα πολεμικό τοπίο, παραπέμποντας σε κατάσταση εγκλεισμού. Μια πολιορκία όχι μόνο εξωτερική αλλά και εσωτερική, που διεισδύει βαθιά στον ψυχισμό των ηρώων και τους οδηγεί στην παράνοια και την τρέλα.
Με την αφηγηματική πλοκή να κινείται μεταξύ πραγματικού και φαντασιακού -σε βαθμό που να γίνονται κάποτε δυσδιάκριτα τα όρια τους- και με ένα υπόγειο αλλά διαρκές ηχητικό σφυροκόπημα, ο Alper δημιουργεί ένα ομιχλώδες, εφιαλτικό κινηματογραφικό τοπίο στο οποίο  το σκοτάδι δίνει ελάχιστες φορές τη θέση του στο φως. Αυτή η αίσθηση διαρκούς ανησυχίας αντανακλάται έντονα στο πρόσωπο του κεντρικού ήρωα, στον οποίο η ταινία εστιάζει από την αρχή ως το τέλος. Ο ρόλος που καλείται να παίξει, η εντατική παρακολούθηση, οι εμμονές και η σύγχυση τον ρίχνουν σε μια δίνη χωρίς επιστροφή. Για να καταλήξει γονυπετής και με τραγική νομοτέλεια, στη συγκλονιστική σκηνή του τέλους.

της Καλλιόπης Πουτούρογλου [ Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.]