του Ανδρέα Πάντζη

Ο Ευαγόρας, οικογενειάρχης από την Κύπρο, στον καημό του να αποκτήσει γιο, κάνει τάμα στον Απόστολο Ανδρέα. Ο γιος γεννιέται, κι ο ήρωας αναλαμβάνει την εκπλήρωση του τάματος, που είναι να πάει με το γάιδαρό του στην άλλη άκρη του νησιού, όπου βρίσκεται το Μοναστήρι. Ο πατέρας του, που είναι παπάς, τον νουθετεί πριν ξεκινήσει: «Γιε μου, ο δρόμος είναι πειρασμός. Nα προσέχεις, γιατί πρέπει να φτάσεις στον ’γιο καθαρός, αγνός». Ο Ευαγόρας το υπόσχεται, αλλά, δυστυχώς, κατά τη διάρκεια της πορείας του, ενώ προσπαθεί να κάνει το καλό, καταλήγει να διαπράττει όλα τα αμαρτήματα...
Ο Ανδρέας Πάντζης δηλώνει για την ταινία του: "Το τάμα είναι μια ταινία για την ουτοπία και την πίστη φτιαγμένη την στιγμή που οι ουτοπίες κατέρρεαν. Το πρώτο σενάριο της ταινίας γράφτηκε στο Δυτικό Βερολίνο το 1991, δύο χρόνια μετά την κατάρρευση του Τείχους.
(…...) Περπατώντας μέσα στις λάσπες, περάσαμε από το σχετικά στενό πέρασμα που άφησε ένα τσιμεντένιο μπλοκ που σήκωσαν οι γερανοί. Η πράσινη βίζα που μας έδωσαν οι αμήχανοι φρουροί ανατολικογερμανοί, ήταν το εισιτήριο για την ουτοπία που δεν υπήρχε πια. Θα έπρεπε κανονικά να την συμπληρώσουμε και στην επιστροφή- έξοδό μας από την ανύπαρκτη πλέον χώρα να την ξαναδώσουμε στους φρουρούς, εξιτήριο από τον χαμένο παράδεισο. Ποτέ δεν την επέστρεψα. Την έχω ακόμη. Εκεί σε εκείνες τις λάσπες κείτονταν ότι είχαμε πιστέψει, ονειρευτεί, προσδοκήσει…
Έπεφτε ψιλή βροχή….
(…...) Καθόμουν εβδομάδες στο Adlon, στο Zalendorff και έγραφα. Το τέλειωσα και το παράτησα, για να κάνω την Σφαγή του κόκορα.
Η Σφαγή του κόκορα είναι μια ταινία στο χρώμα της ώχρας, του θερισμένου χωραφιού, της άμμου, της άνυδρης γης, της απουσίας του έρωτα.
Το τάμα είναι μια ταινία πράσινη, γιατί είναι μια ταινία για την γονιμότητα και την παιδική ηλικία. Για την αθωότητα της "αμαρτίας".
H επιτροπή της Διεθνούς Eνωσης Kριτικών Kινηματογράφου (FIPRESCI) του 42ου Φεστιβάλ Kινηματογράφου Θεσσαλονίκη απένειμε ειδική μνεία στην ταινία TO TAMA του Aνδρέα Πάντζη, που προβλήθηκε στο πλαίσιο του τμήματος Eλληνικός Kινηματογράφος 2001: "Για το φάσμα και το βάθος της σκέψης, το χιούμορ του συμβολισμού και τον χειρισμό από πλευράς σκηνοθέτη μιας ταινίας με επική δομή".
Ο Ανδρέας Πάντζης σπούδασε στο Kρατικό Iνστιτούτο Kινηματογράφου της Mόσχας και παρακολούθησε μαθήματα δραματουργίας και παραγωγής λυρικών έργων.
Aπό το 1989 μέχρι το 1992 έζησε στο Bερολίνο ως υπότροφος της DAAD (Πολιτιστικής Yπηρεσίας του Yπουργείου Eξωτερικών της Δυτικής Γερμανίας).

ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ
1972 Aνακωχή στο ποτάμι / Truce by the River (μικρού μήκους/ short film)
1973-1976 Oι πυροβολισμοί που πέσαν την αυγή δεν είναι οι τελευταίοι / The Morning Gunshots Are Not the Last Ones (μεσαίου μήκους / medium length)
1981-1982 Tριμίθι: αναπαράσταση με λέξεις / Trimithi: Reconstruction with Words (ντοκιμαντέρ / documentary)
1985: O βιασμός της Aφροδίτης / The Rape of Aphrodite
1987-1988: Kόμικς: ιστορίες με εικόνες / Comics: Stories with Images (ντοκιμαντέρ / documentary)
1989: Θα ήθελα να χορεύω / I Wish I Could Dance (ντοκιμαντέρ / documentary)
1995 H σφαγή του κόκορα / The Slaughter of the Cock
2000 Tο τάμα / Word of Honour