της Μαρίας Γαβαλά

Διάττοντες αστέρες, και τι σημαίνει παρατηρώ με θλίψη όσα συμβαίνουν γύρω μου, ή προσπαθώ να το σκάσω σε ένα καλύτερο ενδεχομένως αλλού.
Linda Manz, γεννημένη το 1961 στη Νέα Υόρκη. Ανακάλυψη του Τέρενς Μάλικ, όταν, σε ηλικία 15 χρόνων, κράτησε έναν από τους καθοριστικούς ρόλους στη διανομή του επικού και εικαστικότατου «Days of Heaven» (1978). Εντυπωσίασαν, το άκρως ξεχωριστό πρόσωπό της, το μελαγχολικό της βλέμμα, η αισθαντικότητά της, η τραχύτητα της φωνής της, συμπερασματικά αυτό που θα μπορούσε να ονομάσει κανείς «η εμφάνιση από το πουθενά ενός κοριτσιού, πρόωρα ενηλικιωμένου με επώδυνο τρόπο λόγω συνθηκών, ανυπότακτου και εξεγερμένου κατόπιν ωρίμου σκέψεως». Την ξαναβρήκαμε στο θαυμάσιο «Out of the Blue», 1980,  του Ντένις Χόπερ, να ενσαρκώνει μια έφηβη που προσπαθεί να επιπλεύσει στα ταραγμένα και δύσοσμα νερά μιας οικογένειας, που καταποντίζεται στη δίνη της παράνοιας των ναρκωτικών και του αλκοολισμού. Δεν είναι μικρό πράγμα να έχεις αφήσει το κινηματογραφικό στίγμα σου μέσα από δύο τόσο εμβληματικές ταινίες. Εύκολο να τις βρει όποιος θέλει να τις δει, και τις δύο.

(πρώτη δημοσίευση ανάρτηση στο facebook)