Favolacce (Bad Tales), αδελφοί D’Innocenzo 
Σε ένα μικρό οικογενειακό προάστιο στις παρυφές της Ρώμης, η αποπνικτική ζέστη του καλοκαιριού καλύπτει μια πνιγηρή ατμόσφαιρα αλλοτρίωσης. Εδώ ζουν οικογένειες που δεν ανήκουν πλέον πουθενά. Μια μυστηριώδης αίσθηση ανησυχίας αιωρείται, που μπορεί να εκραγεί από στιγμή σε στιγμή. Από μακριά οι οικογένειες φαίνονται φυσιολογικές, αλλά πρόκειται για ψευδαίσθηση: στα σπίτια, στις αυλές, στους κήπους, η σιωπή περιβάλλει τον λεπτό σαδισμό των πατέρων, την παθητικότητα των μητέρων, την ένοχη αδιαφορία των ενηλίκων. Αλλά είναι η απελπισία και η καταπιεσμένη οργή των παιδιών που θα εκραγεί και θα διαπεράσει αυτή την γκροτέσκα πρόσοψη, με καταστροφικές συνέπειες για ολόκληρη την κοινότητα. 
Οι αδελφοί D'Innocenzo, των οποίων η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία La terra dell'abbastanza ήταν μια από τις ανακαλύψεις του Πανοράματος του 2018, δημιούργησαν μια άγρια και εκπληκτικά ώριμη ταινία που συνδυάζει την πικρία του αμερικάνικου οράματος του Kurt Vonnegut με την ιδιαίτερη αίσθηση  ειρωνείας, γνωστής από το έργο του Sergio Citti.  Μια σχεδόν αταβιστική οργή τρεμοφέγγει πάνω από τις σχέσεις και τα γεγονότα, ενώ ένας αναξιόπιστος αφηγητής μας καθοδηγεί γλυκά και σαρκαστικά. Μια ιστορία για τις γυναίκες και τους άνδρες που βλέπουν τις ελπίδες και τα όνειρά τους να παραγκωνίζονται.
Οι σκηνοθέτες δηλώνουν σχετικά : “ Η ταινία μας είναι ένα σκοτεινό παραμύθι που συνδέει τις χειρότερες πλευρές μιας μορφής καπιταλισμού, που ενώ είναι μακριά από τον πολιτισμό και την παράδοσή μας, παρόλα αυτά αισθανόμαστε ότι μας αξίζει. Μια πολύπλοκη ιστορία που επιχειρεί να αποδώσει, όχι με τον ρεαλιστικό τρόπο της προηγούμενης ταινίας μας Terra dell’Abbastanza (Boys Cry) τη σημερινή εποχή με μια διαχρονική κινηματογραφική γλώσσα. Πιστεύουμε ότι η ιστορία μας θα μπορούσε να βγαίνει μέσα από τις σελίδες των Updike, Vonnegut, Yates, Ibsen, ή ακόμα καλύτερα από αυτές των αδελφών Grimm. Ένας κόσμος των αισθήσεων, των φωτεινών χρωμάτων, των οσμών. Και όλα να καίγονται από απόσταση. Όπως σε κάθε παραμύθι υπάρχει και εδώ ένας αφηγητής, που του αρέσει να κοροϊδεύει, να ανακατεύει τα χαρτιά της τράπουλας, να διαβάζει την ασάφεια στις πιο φυσιολογικές χειρονομίες, να εκλογικεύει το απάνθρωπο. Τελικά κάθε ταινία δεν είναι παρά ένα όνειρο. Το Favolacce (Bad Tales) μιλάει για  σπασμένα όνειρα. Τα θρυμματισμένα όνειρα μιας γενιάς ανθρώπων που φαντάζονταν το μέλλον τους διαφορετικά και που οι ελπίδες τους διαψεύστηκαν.”

The Woman who ran, Hong Sang-soo
Ενώ ο άντρας της βρίσκεται σε επαγγελματικό ταξίδι, η Gamhee συναντάει τρεις φίλες της. Τις πρώτες δύο τις επισκέπτεται στο σπίτι τους, ενώ την τρίτη τη συναντά  τυχαία στο κινηματογράφο. Καθώς οι γυναίκες συζητούν φιλικά όπως πάντα, διάφορα θέματα αρχίζουν να βγαίνουν στην επιφάνεια, που κυκλοφορούσαν από καιρό σαν υπόγεια ρεύματα. Τέσσερις γυναίκες, τέσσερις ιστορίες: Η Gamhee, που έχει κόψει πρόσφατα τα μαλλιά της κοντά, εκμυστηρεύεται στις φίλες της ότι είναι η πρώτη φορά, εδώ και πέντε χρόνια, που περνάει λίγο χρόνο μακριά από τον άντρα της, αφού εκείνος πιστεύει ότι το ζευγάρι πρέπει πάντα να είναι μαζί. Η Youngsoon, που έχει μόλις βγει από ένα διαζύγιο, δηλώνει ότι δεν πίνει, γιατί όταν το κάνει το πρόσωπό της αναψοκοκκινίζει Με την ευκαιρία ωστόσο της αναπάντεχης επίσκεψης της φίλης της καταλήγει στο να πιει και να φάει υπερβολικά. Η Suyoung, που δουλεύει ως δασκάλα του πιλάτες, έχει βάλει στην άκρη αρκετά λεφτά. Έχοντας μετακομίσει πρόσφατα σε μια καλή περιοχή, σκοπεύει τώρα να απολαύσει τη ζωή. Πριν από χρόνια, αυτή και η Gamhee έκαναν μια ατίθαση ζωή. Τέλος η Woojin που έπεσε  τυχαία πάνω στην Gamhee, αρπάζει την ευκαιρία να της ζητήσει συγγνώμη για ένα λάθος που είχε κάνει στο παρελθόν. Ο δικός της άντρας έχοντας γίνει διπρόσωπος, από τότε που έγινε διάσημος, της προκαλεί μόνο την αποστροφή.

Never Rarely Sometimes Always, Eliza Hittman
Είναι 17. Έχει μεγαλώσει στο περιβάλλον της εργατικής τάξης στην αγροτική Πενσυλβάνια, όπου η ζωή είναι ασταθής. Τώρα, αντιμέτωπη με μια εγκυμοσύνη που δεν ήθελε, είναι σίγουρη ότι δεν μπορεί να βασιστεί για υποστήριξη στην οικογένειά της. Ωστόσο, είναι η ξάδερφη της Skylar το στήριγμά της για να "διορθώσει" την κατάστασή της. Μαζί ξεκίνουν για την πολιτεία της Νέας Υόρκης.
Οι εξαιρετικές Sidney Flanigan και Talia Ryder ενσαρκώνουν δυο νέες γυναίκες σε μια δύσκολή φάση της ζωής τους. Η σκηνοθέτις Eliza Hittman αφηγείται την ιστορία τους με εξαιρετική αίσθηση συναισθηματικής ακρίβειας. Αυτή είναι μια ταινία σαν όπως ένα γυάλινο κουτί που σπάει σε εκατομμύρια μικροσκοπικά κομμάτια: η θεάσή της είναι κάτι τόσο οδυνηρό αλλά και θεαματικό.


(πηγή κατάλογος Φεστιβάλ Βερολίνου, σημειώσεις για την παραγωγή, επιμέλεια Π.)