του Kiyoshi Kurosawa

Μια σύγχρονη ιστορία φαντασμάτων που διαδραματίζεται μέσα σε μια τεχνολογικά και επικοινωνιακά ανεπτυγμένη κοινωνία: εδώ τα φαντάσματα έχουν ψηφιακή υπόσταση και εξαπλώνονται με την ταχύτητα ενός ιού υπολογιστών.
Η Μίτσι και η Τζούνκο ανησυχούν: ο φίλος τους Τακούτσι έχει εξαφανισθεί εδώ και μια εβδομάδα. Όταν η Μίτσι τον επισκέπτεται έρχεται καταρχάς αντιμέτωπη με την παράξενη συμπεριφορά του και γίνεται μάρτυρας της αναπάντεχης αυτοκτονίας του.
Ο Καουασίμα, ένας φοιτητής, στην προσπάθεια του  να συνδεθεί στο Internet, βλέπει στην οθόνη του PC του διάφορες παράξενες φωτογραφίες που απεικονίζουν μισοφωτισμένα δωμάτια και τους μοναχικούς ενοίκους τους. Θα ζητήσει την βοήθεια μιας νεαρής κοπέλας, της Χάρουε. Εν τω μεταξύ ο Γιάμπε, ένας φίλος του Τακούτσι, δέχεται μια μυστηριώδη κλήση στο κινητό του και επισκέπτεται το σπίτι του Τακούτσι όπου έρχεται αντιμέτωπος με το φάντασμα του. Σαν αποτέλεσμα αυτής της συνάντησης είναι η αλλαγή της συμπεριφοράς και αργότερα η αυτοκτονία του.
Η Χάρουε και ο Καουασίμα προσπαθώντας να ανακαλύψουν την προέλευση των παράξενων φωτογραφιών και video στο internet, αντιλαμβάνονται στο περιβάλλον τους την ολοένα και συχνότερη παρουσία άυλων μορφών. Την ίδια στιγμή η Μίτσι και η Τζούνκο σιγά -σιγά απομονώνονται καθώς οι φίλοι και οι γνωστοί τους εξαφανίζονται ή αυτοκτονούν… 
Ο Kiyoshi Kurosawa χρησιμοποιεί τις συμβάσεις μιας ταινίας τρόμου με φαντάσματα: Μια μυστηριώδη απειλή που σιγά -σιγά εξαπλώνεται στην κοινωνία μεταλλάσσοντας ή εξοντώνοντας τα μέλη της. Οι νεαροί ήρωες χάνουν τον περίγυρο τους καθώς βλέπουν φίλους και γνωστούς να εξαϋλώνονται και να περνούν σε μια άλλη διάσταση. Ουσιαστικά η ταινία επισημαίνει τις κρυφές όψεις μιας υπερ- επικοινωνιακής κοινωνίας. Παρόλο που οι μορφές επικοινωνίας (κινητή τηλεφωνία, internet) όλο και αυξάνονται καταλαμβάνοντας ένα σημαντικό μέρος του κοινωνικού χώρου, οι νεαροί ήρωες της ταινίας απελπισμένοι αδυνατούν να αντισταθούν στο επερχόμενο τέλος και βυθίζονται όλο και περισσότερο στην μοναξιά τους. Στο τέλος υπάρχει πάντα ως ύστατη και υπέρτατη απειλή ο θάνατος, ως η αιώνια μοναξιά…
Η ταινία υπήρξε τραγικά προφητική αφού πρόσφατα, τον Οκτώβριο του 2004, αποκαλύφθηκαν μια σειρά αυτοκτονιών εννέα νέων Ιαπώνων: όλοι τους είχαν εξωθηθεί στην αυτοκτονία από μια ηλεκτρονική τοποθεσία (site) στο internet. Σύμφωνα με την εφημερίδα The Japan Times (15-10-2004) το site, που το διατηρούσε μια 34χρονη, έφερνε κοντά νέους που ήθελαν να αυτοκτονήσουν αλλά δίσταζαν να το κάνουν μόνοι τους.

Δημήτρης Μπάμπας

Ο Kiyoshi Kurosawa για την ταινία
«Έχουμε πλημμυρίσει με πληροφορίες που προέρχονται από το Internet. Δεν είναι απλώς πληροφορίες: είναι ένα είδος μηνύματος από ένα κόσμο λίγο διαφορετικό από τον πραγματικό. Το ίδιο επίσης ισχύει για το ραδιόφωνο και τη τηλεόραση: είσαι στο σπίτι, ζεις μια συνηθισμένη ζωή, ωστόσο ανοίγοντας αυτές τις συσκευές συνδέεσαι με άλλους κόσμους. Αναλογιζόμενος όλα αυτά φοβήθηκα, επειδή στην περίπτωση του Internet δεν γνωρίζεις από πού προέρχονται όλες αυτές οι πληροφορίες: είναι πολύ πιο εκφοβιστικό και τρομακτικό από το ραδιόφωνο ή τη τηλεόραση.
(…) Η ταινία δεν αφορά μόνο τα φαντάσματα: υπάρχει επίσης μια ακόμα ιστορία, σχετική με την απομόνωση των ανθρώπινων όντων. Επειδή είμαστε απομονωμένοι θέλουμε κάπως να συνδεθούμε, ας πούμε με κάποιον στο Internet. Ή θα μπορούσε να’ ναι μέσω του τηλεφώνου. Είναι το ίδιο. Ωστόσο και όταν ακόμα συναντάμε κάποιον αυτοπροσώπως ακόμα και τότε έχουμε αυτό το αίσθημα της απομόνωσης. Την ίδια στιγμή, ακόμα και όταν είμαστε στο σπίτι μόνοι, θέλουμε να διαβεβαιώνουμε τους εαυτούς μας ότι με κάποιο τρόπο είμαστε συνδεδεμένοι. Όταν τα φαντάσματα εμφανίζονται στην ταινία είναι επίσης απομονωμένα. Θέλουν επίσης να συνδεθούν. Αυτό είναι ένα σημαντικό σημείο της ιστορίας».

Έγραψαν για την ταινία
Μια ταινία τρόμου για ενήλικες που δεν αντέχουν το αίμα, η οποία αναφέρεται στη Ιαπωνική νεολαία και την τεχνολογία. Τα σύγχρονα μέσα επικοινωνιών εδώ απεικονίζονται ως μια έκθεση των ανθρώπινων αδυναμιών.
Η ταινία είναι μια μεγάλη στιγμή στη καριέρα του Kiyoshi Kurosawa. Μέσα στο είδος των ταινιών τρόμου που επικεντρώνονται στους εφήβους και την τεχνολογία, συχνά τα σύγχρονα μέσα επικοινωνιών συνιστούν αυτόνομες απειλές. Στην ταινία Kairo αποτελούν μέρος της ανθρώπινης ανεπάρκειας και αδυναμίας, και η οποία παρουσιάζεται μέσω μιας πολύπλοκης και ανησυχητικής μοναχικότητας.
κατάλογος φεστιβάλ Rotterdam.

Kaïro/ Kairo/ Pulse
Σκηνοθεσία/ Direction, Σενάριο/ Screenplay: Kiyoshi Kurosawa
Φωτογραφία/ Cinematography: Jun'ichiro Hayashi
Μοντάζ/ Editing: Jun'ichi Kikuchi
Ήχος/ Sound: Makio Ika
Καλλιτεχνική διεύθυνση /Artistic Direction: Tomoyuki Maruo
Μουσική/ Music: Takefumi Haketa
Ηθοποιοί/ Cast: Haruhiko Katô, Kurume Arisaka, Shun Sugata, Kumiko Aso, Masatoshi Matsuo, Koyuki,Shinji Takeda, Jun Fubuki.
Παραγωγός/ Producer: Shun Shimizu, Seiji Okuda, Ken Inoue, Atsuyuki Shimoda.
Παραγωγή/ Production: Daiei Co., Ltd., Nippon Television Network Corp., Hakuhodo, Inc., IMAGICA Corp.Co.
35mm Έγχρωμη 118'
Ιαπωνία, 2001
Βραβεία: FIPRESCI Cannes Film Festival 2001- Un Certain Regard «Για την πρωτοτυπία του βλέμματος πάνω στον «εικονικό» κίνδυνο του κόσμου των υπολογιστών».Βραβείο κριτικών- José Luis Guarner στο Catalonian International Film Festival 2001.