(Εντός ορίων)
του Philippe van Leeuw

Δαμασκός, ανοχύρωτη πόλη. Από τις γρίλιες των μονίμως σφραγισμένων παραθύρων, η γειτονιά φαίνεται βομβαρδισμένη, εγκαταλειμμένη, επικίνδυνη. Ελεύθεροι σκοπευτές κατοικούν στα χαλάσματα σημαδεύοντας ό,τι κινείται.
Ένα διαμέρισμα στην εμπόλεμη ζώνη της Συρίας γίνεται καταφύγιο για μία οικογένεια και τους γείτονές της.
Όσο ο πόλεμος μαίνεται εκτός, η ζωή μάχεται να συνεχίσει εντός, και η μάνα καλείται να πάρει τις πιο ακραίες αποφάσεις για την επιβίωση στο σπίτι.

Ένα ευρύχωρο διαμέρισμα στην εμπόλεμη ζώνη της Συρίας γίνεται καταφύγιο για τη νοικοκυρά του σπιτιού και τα παιδιά της, τον φίλο μιας από τις κόρες της, τον πεθερό της, μια γειτόνισσα και το μωρό της, και μια οικιακή βοηθό. Όταν στον έξω κόσμο πέφτουν βόμβες και οι δρόμοι γεμίζουν ελεύθερους σκοπευτές, η μικρή αυτή κοινωνία προσπαθεί να κρατηθεί όρθια ακολουθώντας τη ρουτίνα της. Οι περίτεχνες κινήσεις της κάμερας μεταμορφώνουν αυτό το μάλλον θεατρικό σκηνικό σε μια αποτρόπαια, δαιδαλώδη αρένα, μέχρι την κορύφωση ενός ασφυκτικού δράματος που δεν μας επιτρέπει να αποστρέψουμε το βλέμμα από το κάδρο, όσο έντονα κι αν επιθυμούμε τη διαφυγή.

(δ. τ.)