(Συνώνυμα)
του Nadav Lapid

Στο Παρίσι, τα πράγματα δεν πάνε καλά για τον Yoav. Παρόλο που καταφθάνει με μεγάλες προσδοκίες η πραγματικότητα μοιάζει διαφορετική. Είναι αποφασισμένος να εγκαταλείψει την ιθαγένειά του όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Γι 'αυτόν, το να είναι ισραηλινής καταγωγής είναι σαν ένας όγκος που πρέπει να αφαιρεθεί χειρουργικά. Το να γίνει Γάλλος, από την άλλη πλευρά, θα σήμαινε πολύ απλά την σωτηρία του. Ωστόσο, η δοκιμασία της πολιτογράφησης  είναι γεμάτη παγίδες...
Με βάση τις δικές του εμπειρίες, ο Nadav Lapid διερευνά τις προκλήσεις τού να ριζώνεις σ' ένα νέο τόπο. Η προσπάθειά του ήρωα να βρει τον εαυτό του ξυπνά τους δαίμονες του παρελθόντος και ανοίγει μια υπαρξιακή άβυσσο.

Το σημείωμα του σκηνοθέτη

Αυτό που με ενθουσιάζει ως σκηνοθέτη είναι η δημιουργία μιας ταινίας πολύ σωματικής και ακατέργαστης, συμπαγούς και μερικές φορές ωμής, η οποία χρησιμεύει για να αναγεννηθούν ιδέες, να δημιουργηθεί χάος. Ο πρωταγωνιστής ίσως να υποφέρει από κάποιο μετατραυματικό στρες, ωστόσο είναι η ίδια η ζωή που του το προκαλεί και γιααυτό προσπαθεί να ξεφύγει από το παρελθόν του, αποκηρύσσοντας εβραϊκές λέξεις και ανακαλύπτοντας νέες, γαλλικές... Την ίδια στιγμή, η ταυτότητα του είναι βαθιά εγγεγραμμένη στο σώμα του και αυτό φαίνεται παντού πάνω στο κορμί του. Ενδεχομένως γι' αυτό προσπαθεί να το καταστρέψει ευθύς εξαρχής: πρώτα εκθέτοντας το στην παγωνιά –εν είδει συμβολικού θανάτου –έπειτα μένοντας χωρίς τροφή και, τέλος, εκδίδοντας το. Παρ' όλες τις προσπάθειες, το σώμα του αρνείται να εξαφανιστεί και, ακριβώς τη στιγμή που το έχει ευτελίσει, περιέργως, αρχίζουν εβραϊκές λέξεις να βγαίνουν πάλι από το στόμα του. Αυτός ο χαρακτήρας είναι ένα είδος περιπλανώμενου σχίσματος. Η ταινία βασίζεται στα προσωπικά μου βιώματα, δεκαεπτά χρόνια πριν. Σχεδόν κάθε σκηνή της ταινίας έχει όντως συμβεί στην πραγματικότητα, αλλά παράλληλα θέτει και υπαρξιακά ερωτήματα που αφορούν καθέναν μας: κατά πόσο είμαστε σκλάβοι του παρελθόντος μας και του τόπου καταγωγής μας, αντί για ελεύθερα πλάσματα; Θέλουμε στα αλήθεια αυτή την ελευθερία; Μπορούμε πραγματικά να μεταμορφωθούμε σε κάποιον άλλον;

(πηγή κατάλογος Berlinale 2019, σημειώσεις για την παραγωγή. Π.)