του Sebastián Borensztein

Υπάρχει ένα υπο-είδος του θρίλερ, ή της ταινίας αγωνίας αν προτιμάτε, που καθορίζεται από το πολιτικό και ιστορικό φόντο στο οποίο η ιστορία διαδραματίζεται. Αναφερόμαστε στο πολιτικό θρίλερ, ένα είδος στο οποίο διέπρεψε ο Έλληνας Κώστας Γαβράς. Εδώ ανήκει και η ταινία αυτή από την Αργεντινή.
1977. Μεσούσης της αποτρόπαιας και αμείλικτα βίαιης δικτατορίας. Ένας κυνηγημένος που βρίσκει καταφύγιο σ’ ένα απομακρυσμένο χωριό στις εσχατιές της αργεντίνικης πάμπας. Αξιωματικός της αεροπορίας που έχει κάνει τη δική του εξέγερση. Μέσα στο περιβάλλον του μικρού χωριού, η παρουσία του προκαλεί υποψίες και αναταράξεις. Υποψίες από την πλευρά των δυνάμεων της τάξης -τον τοπικό αστυνομικό διευθυντή. Και αναταράξεις συναισθηματικού χαρακτήρα, αφού στο βαλτωμένο τοπίο της μικρής κοινότητας, η παρουσία του για κάποιους κατοίκους μοιάζει ως ένα εισιτήριο για την έξοδο.
Η σκηνοθεσία, χωρίς να αποφεύγει τα κλισέ, οργανώνει την αφήγηση γύρω από την παρουσία αυτού του άνδρα (που υποδύεται ο Ricardo Darin, σταρ του αργεντίνικου σινεμά) και το μυστήριο της παρουσίας, του παρελθόντος και των επιδιώξεων του. Οι αναταραχές που προκαλεί σχηματίζουν τα επεισόδια της αφηγηματικής πλοκής, ενώ αφηγηματική εκκρεμότητα δεν είναι παρά η αποκάλυψη της αληθινής ταυτότητας του ήρωα στον περίγυρό του. Η σχεδίαση του κεντρικού χαρακτήρα (αλλά και των υπολοίπων) υπακούει στην τυπολογία και τον μανιχαϊσμό, όχι τόσο μιας πολιτικής ταινίας θρίλερ, αλλά ενός γουέστερν. Η εποχή είναι βίαιη και η βία είναι διάχυτη στην αφήγηση: βία πραγματική αλλά και ψυχολογική, βία που συνθλίβει τις όποιες ηθικές αντιστάσεις. Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον, ο ρόλος που υποδύεται ο Ricardo Darin δεν είναι παρά ενός ηθικά ακέραιου ήρωα. Και γι’ αυτό, όταν η αφήγηση κορυφώνεται και το κεντρικό θέμα γίνεται η εκδίκηση, ο ήρωας όλο και λιγότερο ομοιάζει με τους ήρωες των ταινιών του Κώστα Γαβρά. Αντίθετα, όλο και περισσότερο δείχνει όμοιος με τους μοναχικούς εκδικητές των ταινιών γουέστερν του Clint Eastwood .

Δημήτρης Μπάμπας