του Nima Javidi

Ακολουθώντας τα ίχνη και τους τρόπους του σινεμά του Asghar Farhadi, αυτή η ιρανική ταινία είναι ένα περίπλοκο στις ηθικές του διαστάσεις δράμα.
Ο Amir (στο ρόλο ο Peyman Moaadi, ηθοποιός στις ταινίες About Elly και A Separation) και η Sara (Negar Javaherian), ετοιμάζονται να μεταναστεύσουν στη Μελβούρνη. Εν τω μέσω των προετοιμασιών της τελευταίας στιγμής, δέχονται να κρατήσουν για λίγο το μωρό των γειτόνων τους. Όμως, καθώς οι επισκέψεις φίλων και συγγενών διαδέχονται η μία μετά την άλλη και βαλίτσες και έπιπλα μετακινούνται, ο Amir και η Sara ανακαλύπτουν ότι το μωρό έχει πεθάνει. Η αδυναμία και ο δισταγμός τους να πουν την αλήθεια, θα τους παγιδεύσει σε μια κατάσταση από που φαίνεται ότι δεν υπάρχει διέξοδος.
Η αφήγηση της ταινίας φαίνεται ότι διαδραματίζεται σε πραγματικό χρόνο και είναι εγκλωβισμένη μέσα στο διαμέρισμα του ζευγαριού. Κεντρικό στοιχείο της δραματικής πλοκής είναι η αμηχανία, ο δισταγμός για το πώς θα διαχειριστούν το γεγονός του θανάτου του βρέφους. Το ζευγάρι συμπεριφέρεται ως ένοχο ακόμα και όταν δεν είναι απόλυτα σίγουροι του τι ακριβώς προκάλεσε τον θάνατο. Είναι εντέλει η ενοχή που τους βαραίνει και προσπαθούν να διαχειριστούν.
Η ανάληψη ευθύνης (και η αποποίηση της) επανέρχονται διαρκώς στο προσκήνιο και είναι αυτό που τροφοδοτεί και προωθεί την αφήγηση. Το ψέμα που λόγω της αμηχανίας λέγεται ως ένας άλλος ιστός της αράχνης παγιδεύει το ζευγάρι, γίνεται μια κινούμενη άμμος από την οποία αδυνατούν να βγουν. Όλη η αφηγηματική γραμμή είναι διάστικτη, λοιπόν, από την άρνηση και την αδυναμία του ζεύγους να αναλάβει την ευθύνη του θανάτου του βρέφους, τους τρόπους απόκρυψης του γεγονότος και τις μεταξύ τους συγκρούσεις και εντάσεις. Όμως η αλήθεια που δεν λέγεται είναι μια μορφή ενοχή, και ό,τι είναι ζητούμενο, κατά τη διάρκεια της αφήγησης, είναι εντέλει ο βαθμός αυτής της ενοχής. Αδύναμοι μπροστά στο ηθικό βάρος, ακόμα και όταν το δράμα οδηγηθεί πλέον στη λύση του, οι δύο ήρωες θα λυγίσουν και θα στιγματισθούν αμετάκλητα πλέον ως ένοχοι.

Δημήτρης Μπάμπας