του Abbas Kiarostami

Γυρισμένη το 2001, η ταινία υπήρξε η πρώτη διεθνής παραγωγή του Abbas Kiarostami. Είναι ένα ντοκιμαντέρ -παραγγελία των Ηνωμένων Εθνών για τα ορφανά παιδιά της μαστιζόμενης από το AIDS και τους πολέμους Ουγκάντας. Έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Double Take 2001 στο Durham της Βόρειας Καρολίνας και στη συνέχεια προβλήθηκε στις Κάννες.
Η ιδιαιτερότητα της ταινίας; Είναι η πρώτη, εξ' ολοκλήρου γυρισμένη σε ψηφιακό βίντεο, ταινία του Ιρανού σκηνοθέτη. Είχε προηγηθεί μια σκηνή στην Γεύση του Κερασιού.
Ο Kiarostami σχολιάζει θετικά τις νέες τεχνολογίες: "Τώρα η ψηφιακή κάμερα επιτρέπει στον καθένα να την κρατά, όπως ένα στυλό. Αν έχεις το σωστό όραμα και νομίζεις ότι είσαι εκπνευσμένος σκηνοθέτης τότε δεν υπάρχει για σένα κανένα εμπόδιο. Προβλέπω ότι τον επόμενο αιώνα θα υπάρξει μια έκρηξη ενδιαφέροντος για την σκηνοθεσία -και αυτό θα είναι το αποτέλεσμα της ψηφιακής κάμερας."
Όσο για το πως την χρησιμοποίησε οι δηλώσεις τους είναι αποκαλυπτικές: "Στην αρχή δεν την χρησιμοποιούσα σαν ένα σοβαρό εργαλείο δουλειάς. Περισσότερο όπως μια φωτογραφική μηχανή, για να κρατώ σημειώσεις. Όμως όταν άρχισα στα αλήθεια να την χρησιμοποιώ, κατά μία έννοια, η νέα κάμερα εμφανίσθηκε σε μένα ως ένα άγγελος εξ' ουρανού, για να μου σώσει την ζωή".
[Data: www.indiewire.com]
Δ.Μ.