του Emilio Fernández

Η Mercedes εργάζεται ως κονσοματρίς στο καμπαρέ Salon Mexico, ένα μάλλον κακόφημο κέντρο διασκέδασης. Η Mercedes έχει υπό την προστασία της την Beatriz την μικρή της αδελφή που αγνοεί τα πάντα σχετικά με το πώς βιοπορίζεται η μεγάλη της αδελφή. Η Beatriz ζει μακριά από την αδελφή της και φοιτά σ’ ένα ακριβό οικοτροφείο θηλέων. Ζώντας μια ζωή μέσα στη νύχτα, η Mercedes διατηρεί σχέση με τον Paco ο οποίος την εκμεταλλεύεται. Σ’ ένα διαγωνισμό χορού που διεξάγεται στο Salon Mexico ο Paco και η Mercedes αναδεικνύονται νικητές. Όμως ο Paco δεν της δίνει το μερίδιο των χρημάτων που αντιστοιχεί σ’ αυτή για να πληρώσει τα ακριβά δίδακτρα του οικοτροφείου της Beatriz. Η Mercedes γνωρίζεται μ’ ένα αστυνομικό τον Lupe, ο οποίος την συμπαθεί και την υπερασπίζεται όταν ο Paco γίνεται πιεστικός, επιθετικός και βίαιος. Της προτείνει να παντρευτούν και να αποσυρθεί, όμως η Mercedes αρνείται ευγενικά ζητώντας του να περιμένει μέχρι η αδελφή της τελειώσει το σχολείο. Όμως η Beatriz είναι ερωτευμένη με τον Roberto γιο της ιδιοκτήτριας του σχολείου και πιλότο της αεροπορίας. Ο Roberto γοητεύεται απ’ αυτή την Beatriz και της ζητά να την παντρευτεί. Όμως η κακόφημη ζωή της Mercedes μοιάζει να είναι ένα αξεπέραστο εμπόδιο σ’ αυτόν τον γάμο.
Η ταινία ανήκει στο είδος του γυναικείου μελοδράματος, μια προσαρμογή στο λατινοαμερικάνικο κοινωνικό περιβάλλον του ύφους και των αφηγηματικών τρόπων των ταινιών του Douglas Sirk. Το κεντρικό πρόσωπο η Mercedes στιγματίζεται από την θυσία: όλη τη ζωή της περιστρέφεται από το πώς θα διασώσει την αδελφή της από την μιζέρια και την εξαθλίωση. Αν και η αφέλεια και η αθωότητα που χαρακτηρίζει την ταινία φαντάζουν σήμερα λίγο παρωχημένα σε μια κυνική εποχή, τα συναισθήματα που προκαλούνται στο θεατή εξακολουθούν να είναι ισχυρά και έντονα. Άξιος επισήμανσης είναι ο τόπος όπου διαδραματίζεται η αφήγηση: το Salón México είναι το club που έδωσε τον τίτλο στο ομώνυμο ορχηστικό έργο του μεγάλου αμερικανού σκηνοθέτη Aaron Copland. Οι όψεις τις νυχτερινής ζωής, οι μουσικές που ακούγονται, το κλίμα διονυσιασμού το οποίο διαρκώς υπάρχει δημιουργεί μια αντίθεση με το πνεύμα της θυσίας, εγκαρτέρησης και αυταπάρνησης που χαρακτηρίζει την ηρωίδα.
Δ.Μ.