(Τρεις πίθηκοι)
του Nuri Bilge Ceylan
(το σημείωμα του σκηνοθέτη)

Aπό τότε που ήμουν παιδί, αυτό που περισσότερο μου προκαλούσε το ενδιαφέρον αλλά και με τρόμαζε παράλληλα ήταν η συνειδητοποίηση του μεγάλου φάσματος που περιέχει η ανθρώπινη ψυχή. Με άφηνε πάντα άφωνο η συνύπαρξη μέσα στην ψυχή της δύναμης για κυριαρχία αλλά και της δυνατότητας για συγχώρεση, το ενδιαφέρον για το θείο αλλά και το ασήμαντα μικρό, η συμπόρευση της αγάπης με το μίσος. Για τον λόγο αυτό, η ενασχόληση με τις ποιότητες του εσωτερικού μας κόσμου, οι οποίες δεν μπορούν να αναλυθούν και να αξιολογηθούν με τη λογική, ήταν ο βασικός λόγος για τον οποίο γυρίζω ταινίες.

Η ταινία αποπειράται να παρουσιάσει μια ψυχολογική και συναισθηματική κατάσταση με μια πλοκή οπλισμένη με βίαια συμβάντα που συμβαίνουν στους βασικούς πρωταγωνιστές. Προσπαθήσαμε να δραματοποιήσουμε τα αφηρημένα γεγονότα, τις ιδέες και τις συναισθηματικές διενέξεις που είχαμε στο μυαλό μας και τα ενσωματώσαμε στους χαρακτήρες.

Αυτό που εξιτάρει περισσότερο εδώ, είναι η απόκλιση που περιπλέκει τα πράγματα, ο "παράδρομος" που ξεφεύγει από τον κύριο δρόμο. Για παράδειγμα, όταν ένας γενναίος άνθρωπος ξαφνικά δείχνει αδυναμία και πέφτει στα γόνατα από φόβο. Ή τη στιγμή που ένας δειλός δείχνει το περισσότερο κουράγιο. Είναι η πρόκληση της κατανόησης της ανθρώπινης φύσης μέσα από εικόνες που αποτυπώνουν τέτοιου είδους διχασμό.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή )