του Eran Riklis
(το σημείωμα του σκηνοθέτη)

Για τους παρατηρητές η κατάσταση στη Μέση Ανατολή αλλάζει συνεχώς, αλλά αν το σκεφτεί κανείς λίγο καλύτερα, ίσως καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αυτό δεν είναι και τόσο αλήθεια. Ελπίδα, αισιοδοξία, απαισιοδοξία, σημαντικές ανακαλύψεις, νέοι ορίζοντες, μια νέα ημέρα, το μέλλον, το παρελθόν, όλες αυτές είναι λέξεις που κατά καιρούς έχουν χρησιμοποιηθεί για να περιγράψουν την κατάσταση σε μια περιοχή που μάλλον τα έχει ζήσει όλα.
Tα δέντρα στην περιοχή στέκονται τριγύρω ως μάρτυρες των πράξεων των ανθρώπων. Αν και τα χαρακτηριστικά δέντρα της περιοχής είναι οι ελιές, αυτή η ιστορία είναι για μερικές λεμονιές που κάποιος τις θεωρεί "απειλή για την εθνική ασφάλεια", κατηγορία ασυνήθιστη να προσάπτεται σε δέντρα.
"Η λεμονιά" (Lemon Tree) είναι μια ιστορία για τους ανθρώπους που βρίσκονται στη δύσκολη θέση να παλεύουν για ζητήματα τα οποία θα μπορούσαν να έχουν λυθεί εύκολα, εάν και μόνο άκουγαν προσεκτικά ο ένας τον άλλον. Οι απλές προσδοκίες βέβαια είναι μεγάλο ζητούμενο για πολλά προβλήματα που διαιωνίζονται σε διάφορα μέρη του κόσμου.
Στη Μέση Ανατολή με τη θερμή κατάσταση που επικρατεί εδώ και χρόνια, το φορτίο της ιστορίας, το αίμα που έχει χυθεί , τις θρησκευτικές και άλλες αιώνιες συγκρούσεις που έχουν διαμορφώσει τη σημερινή κατάσταση, τα πράγματα δεν είναι ευκολότερα...
"Η λεμονιά" είναι μια ταινία που επίσης έχει να κάνει πολύ με τη μοναξιά όπως απεικονίζεται στις ζωές των δύο γυναικών, της Σάλμα στην παλαιστινιακή πλευρά και της Μίρα στην ισραηλινή. Υποθέτω πως αυτό ήταν κάτι που έπαιξε σημαντικό ρόλο στο να γυρίσω την ταινία. Γενικότερα όλοι οι χαρακτήρες, εκτός από το ότι αντιπροσωπεύουν διάφορα θέματα, πάσχουν από ένα είδος μοναξιάς που είναι μέρος της ζωής τους, τόσο σε προσωπικό όσο και εθνικό επίπεδο.

(Πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)