(Οικογενειακοί δεσμοί)
του Kim Tae-yong

Η Mira, συνεσταλμένη και ανύπαντρη, είναι αφεντικό σ’ ένα μικρό εστιατόριο. Μετά από πέντε χρόνια απουσίας, εμφανίζεται ξαφνικά ο προβληματικός αδερφός της Hyung-chul. Εγκαθίσταται στο σπίτι της μαζί με τη σύζυγό του Mu-shin, μια γυναίκα τουλάχιστον 20 χρόνια μεγαλύτερη απ’ αυτόν. Και, σαν να μην έφταναν αυτοί, καταφτάνει και η νεαρή θετή κόρη της Mu-shin, Sun-kyung. Έχοντας μια εξαιρετικά προβληματική σχέση με τη μητέρα της, η Sun-kyung αποφασίζει να φύγει από την Κορέα. Τα σχέδιά της ανατρέπονται από τη σοβαρή αρρώστια και το θάνατό της μητέρας της, καθώς και από την εμφάνιση του Kyung-suk, του ετεροθαλή αδελφού της.
Η ταινία είναι το κωμικοτραγικό ζενερίκ μιας «διευρυμένης» δυσλειτουργικής οικογένειας και, μέσα από αυτό, μια διεισδυτική ματιά στη σύγχρονη νοτιοκορεάτικη κοινωνία, τους ανθρώπους της, τις σχέσεις τους και τα αδιέξοδα τους.
Δομημένη σε τρία μέρη, η έξυπνη αφήγηση-ψηφιδωτό αφήνει την εικόνα να ολοκληρωθεί μόνο στο τέλος, με έναν ευπρόσδεκτα... απροσδόκητο τρόπο. Σ' αυτήν την ταινία, ο Kim Tae-yong ενορχηστρώνει με δεξιοτεχνία το ευφυές ensemble των χαρακτήρων του, που ενσαρκώνεται απολαυστικά από ένα καλοδιαλεγμένο και «καλοκουρδισμένο» καστ.
Η εφημερίδα Variety αναφέρει για την ταινία Οικογενειακοί δεσμοί / Gajokeui Tansaeng / Family Ties σε κριτική της: «Έξυπνη δραματική κομεντί, που συνδυάζει το χαμηλότονο χιούμορ με την αιχμηρή κριτική των ηθών –ή της απουσίας τους- και έχει την ευτυχία να υποστηρίζεται από ένα εξαιρετικό καστ. Το οπτικό στιλ της ταινίας, με την κάμερα ως επί το πλείστον στο χέρι, τίθεται στην υπηρεσία των ηθοποιών και των ερμηνειών τους».
Ο σκηνοθέτης της ταινίας Kim Tae-yong (Κιμ Τάε-γιονγκ) δηλώνει: «Ασχολήθηκα με διάφορα projects που ήταν πολύ «προσωπικά» και δεν ήταν καθόλου εύκολο να βρω χρηματοδότηση γι΄ αυτά. Έκανα διάφορα θεατρικά και ταινίες μικρού μήκους. Φυσικά, τον περισσότερο καιρό ονειροπολούσα. Λατρεύω την ονειροπόληση.
(…) Λοιπόν, πιστεύω ότι ο τρόπος που φτιάχνονται οι σχέσεις και η εξέλιξη των συγκρούσεων και των συμφιλιώσεων ήταν στ΄ αλήθεια καθαρά κορεάτικος. Ήθελα όμως πραγματικά να αντικατοπτρίσω στους 7 κεντρικούς χαρακτήρες της ταινίας, το γνήσιο αγώνα και τη σύγκρουση που γίνεται μέσα μας στην κορεάτικη κοινωνία, όπου η οικογενειακή δομή αποδυναμώνεται...
(…) Το πιο σπουδαίο θέμα στην ταινία είναι το πώς οι άνθρωποι αλληλεπιδρούν, πονάνε και τελικά συγχωρούν ο ένας τον άλλο. Για να το καταφέρεις αυτό, χρειάζεσαι πολλούς χαρακτήρες και έπρεπε να σκιαγραφήσω τον καθένα σφαιρικά και ρεαλιστικά. Είχα τους ηθοποιούς στο μυαλό μου όταν έγραφα το σενάριο και κουβέντιασα πολύ μαζί τους αφού το ολοκλήρωσα, ώστε να δουλέψουμε μαζί και τις παραμικρές λεπτομέρειες του κειμένου».
Η ταινία βραβεύτηκε με το Βραβείο Καλύτερης μεγάλου μήκους ταινίας-Χρυσός Αλέξανδρος Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 2006.

(πηγή δελτίο τύπου)