της Αλεξάνδρας Ματθαίου
(το σημείωμα της σκηνοθέτιδος)

Μέσα στο σύμπαν του “A Summer Place”, η Τίνα γίνεται το μέσο για να αφηγηθώ όχι μόνο τη δική της ιστορία, αλλά και την μετεξέλιξη μιας πόλης που βρίσκεται σ’ένα υπαρξιακό τέλμα αντίστοιχο με αυτό της ηρωίδας. Πρόκειται για μια ειρωνική καταγραφή της παρούσας κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης της πόλης στην οποία γεννήθηκα και μεγάλωσα ωστόσο δεν αναγνωρίζω πια. Χωρίς διδακτισμό αλλά επιστρατεύοντας σουρεαλιστικά στοιχεία και μια έκδηλη διάθεση σαρκασμού, επικεντρώνομαι στη δίνη ενός νεοπλουτισμού που στο πέρασμα του συμπαρασύρει βίαια τα πάντα με φρενήρεις ρυθμούς για να φτάσει στο συμπέρασμα που όλοι υποψιαζόμαστε: στη νέα τάξη πραγμάτων της σύγχρονης Κύπρου, τίποτε δεν έχει τελεσίδικα ανακηρυχθεί τελειωμένο ώστε να το θρηνήσουν όσοι το έζησαν.
Αν ο κόσμος είναι ένα αδιάκοπο πάρτυ, η κεντρική ηρωίδα δεν θέλει να συμμετέχει πια σε αυτό. Kι εδώ ακριβώς έγκεινται και οι αντιφάσεις στον χαρακτήρα της. Η Τίνα αφορίζει την φούσκα μέσα στην οποία η ίδια επέλεξε να ζήσει. Η δουλειά της είναι υπερφίαλη και παρόλο που δεν την αντέχει, συνεχίζει να την εξασκεί. Είναι όμως ένας χαρακτήρας για τον οποίο τρέφω κατανόηση. Κι αυτό γιατί η Τίνα ανήκει σε μια γενιά που σαρωτικά κακίζεται για τον ‘millennial’ εγωκεντρισμό της και την κατάσταση παρατεταμένης εφηβείας στην οποία φαίνεται να βρίσκεται. Είναι μια γενιά στην οποία δεν πιστώνεται σχεδόν ποτέ η προσπάθεια της να νοηματοδοτήσει τη ζωή ψάχνοντας για νέα πρότυπα, ακόμα κι όταν αυτή αποτυγχάνει. Στον αντίποδα του μεγάλου πάρτυ, εισάγεται ο χαρακτήρας της Nadine που έρχεται να δράσει ως καταλύτης και να υπενθυμίσει πως καραδοκούν πολύ πιο επείγοντα προβλήματα στις παρυφές ενός ειδυλλιακού προορισμού. Ποιός τελικά σώζει ποιόν σε αυτή την ιστορία;

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)