του Σταύρου Τσιώλη
(οι δηλώσεις των συντελεστών)

Σταύρος Τσιώλης, σκηνοθέτης
Η ταινία μας είναι μία μικρή ταινία, διάρκειας μόλις 84 λεπτών. Είχαμε κι άλλες ιστορίες να διηγηθούμε, αλλά θα τις βάλουμε στην επόμενη ταινία.
(...) Στις δύο προηγούμενες ταινίες (Παρακαλώ, γυναίκες, μην κλαίτε και Ας περιμένουν οι γυναίκες) οι γυναίκες είναι κατά κάποιον τρόπο απούσες και βρίσκονται στο πίσω φόντο. Αντιθέτως, αυτή τη φορά περνούν στο προσκήνιο, τοποθετούνται σε πρώτο πλάνο.
(...) Ο φίλος και συνεργάτης μου Βάσος Γεώργας είπε σε κάποια στιγμή των γυρισμάτων πως η συγκεκριμένη ταινία είναι ένα road movie που ξεδιπλώνεται όχι στους δρόμους, αλλά επί των γυναικών. Κάπως έτσι, καταλήξαμε στο σλόγκαν “μια ακίνητη road movie”, που αναγράφεται και στην αφίσα της ταινίας.
(...) [Ο μοντέρ της ταινίας  Γιώργος Μαυροψαρίδης] Σε κάποια στιγμή, μου ανέφερε πως η μικρή διάρκεια της ταινίας ίσως να αποτελεί πρόβλημα, οπότε προσθέσαμε κάποια αποσπάσματα παλαιότερων ταινιών, τα οποία αγαπώ πολύ, σε στιγμές της ταινίας όπου θα μπορούσαν να ενταχθούν αρμονικά. Η επόμενη ταινία μου, την οποία υπολογίζω πως θα έχω ολοκληρώσει σε δύο περίπου χρόνια, σας υπόσχομαι πως θα έχει μεγαλύτερη διάρκεια, περίπου δύο ώρες.
(...) Είχαμε ξεκινήσει μία crowd funding καμπάνια, αλλά παρά την αθρόα συμμετοχή νεαρών ανθρώπων που κατέθεταν ένα οβολό των 5 ή των 10 ευρώ, είχαμε συγκεντρώσει μόλις 8.000 ευρώ από τα 60.000 που ήταν ο αρχικός στόχος. Μέχρι που μια μέρα, ο συνεργάτης μου Βάσος Γεώργας με προέτρεψε να τηλεφωνήσω στον Χρήστο Κωνσταντακόπουλο. Αρχικά, δεν μπόρεσα να τον βρω στο τηλέφωνο κι όταν εν τέλει κατάφερα να μιλήσω μαζί του, εκείνος δέχτηκε ολόψυχα να συμμετάσχει στο πρότζεκτ, δηλώνοντας συγκινημένος. Εγώ να δείτε πόσο συγκινήθηκα τότε.

Κωνσταντίνος Τζούμας, ηθοποιός
Τόσο το γύρισμα μιας ταινίας με τον Σταύρο όσο και η απλή παρέα μαζί του συνιστούν μία αληθινή περιπέτεια. Αυτό που εκτιμώ στη σκηνοθετική του προσέγγιση είναι η έλλειψη μανιέρας. Ακόμη και τα υπέροχα σενάρια που γράφει, τη στιγμή του γυρίσματος, επί της ουσίας, βρίσκονται στον αέρα, καθώς πολύ συχνά ζητά από τους ηθοποιούς να ξεχάσουν τα όσα έχουν απομνημονεύσει. Πέρα από τον Σταύρο, κι εγώ είχα καιρό να συμμετάσχω σε κινηματογραφική ταινία, και αυτό το πρότζεκτ με έπεισε τόσο γιατί ήταν σφιχτοδεμένο και ελάχιστα χρονοβόρο όσο και επειδή διέθετε μία σπιρτόζικη φρεσκάδα.

(δηλώσεις που έγιναν στα πλαίσια συζήτησης μετά την πρεμιέρα της ταινίας. Πηγή δελτίο τύπου 58ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 2017)