της Ευαγγελίας Κρανιώτη

Η θάλασσα, τα καράβια και οι έλληνες ναυτικοί ως «ιδανικοί και άξιοι εραστές» συνυπάρχουν και συνομιλούν στην πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της φωτογράφου Ευαγγελίας Κρανιώτη. Ένα οπτικό δοκίμιο με έντονη την εικαστική ματιά για τη θάλασσα, τους ναυτικούς και τις γυναίκες των λιμανιών. Μια ποιητική περιπλάνηση  στο εξωτικό τοπίο των μεγάλων ωκεανών, στο  εσωτερικό των καραβιών που τους διασχίζουν αλλά και των σωμάτων που νοσταλγούν τον παρελθόντα ερωτικό πόθο. 
Από το Βόρειο Πόλο μέχρι τον Πορθμό του Μαγγελάνου και από τον Παναμά μέχρι τη Μαύρη Θάλασσα η Ευαγγελία Κρανιώτη ταξίδεψε με φορτηγά και κοντέινερ για να κινηματογραφήσει υλικό 450 ωρών, από το οποίο αξιοποίησε στην ταινία της 108 λεπτά. Σκοπός των ταξιδιών της « να εξερευνήσει τη σχέση του έλληνα ναυτικού με τη θάλασσα, με την ξένη χώρα, με το καινούριο τοπίο αλλά και με το σώμα της γυναίκας του λιμανιού». Η ταινία αρθρώνεται πάνω σε δύο μονολόγους. Τον εσωτερικό ενός ανώνυμου ναυτικού σε voice over, με φόντο την αγριεμένη θάλασσα  και το μονόλογο μιας γερασμένης πόρνης, που σε κάποιο διαμέρισμα της Χιλής αναπολεί τις νύχτες της με τους έλληνες ναυτικούς. Πιο ποιητικός ο πρώτος διαπνέεται από μια στοχαστική ματιά για τον άνθρωπο και τη σχέση του με τη θάλασσα. Πιο πληθωρικός ο δεύτερος διανθίζεται με γλαφυρά σχόλια και μια τρυφερή διάθεση, σχεδόν ρομαντική. Ανάμεσα στους δύο μονολόγους η κάμερα στρέφεται στο ίδιο το καράβι και στη ζωή του. Το σκληρό σίδερο, οι μηχανές, τα έντονα χρώματα εικονοποιούν ένα σύμπαν επιβλητικής ομορφιάς, μέσα στο οποίο η μικρότητα του ανθρώπου εμφανίζεται ακόμα πιο έντονη. Πρόκειται στην ουσία για το πιο ενδιαφέρον μέρος της ταινίας, για την προσωπική εικαστική ματιά της ίδιας της δημιουργού. Από την άλλη οι βιντεοσκοπημένες σκηνές από την καθημερινότητα των ναυτικών κινούνται στο συνήθη χώρο της ρεαλιστικής καταγραφής. Το λιγοστό πλήρωμα, τα εορταστικά τους γεύματα, η επικοινωνία τους με τους συγγενείς.
Ωστόσο πέρα από τη  δύναμη της εικόνας του, είναι οι αφηγήσεις της κεντρικής ηρωίδας  που συντελούν στη δημιουργία της ιδιαίτερης ατμόσφαιρας του ντοκιμαντέρ. Αυτήν της πλήρωσης που γεννάει η απόλυτη ελευθερία της θάλασσας και του έρωτα αλλά και η μελαγχολική, νοσταλγική ενατένισή τους.

της Καλλιόπης Πουτούρογλου [ Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.]