(Jane Campion, the cinema woman)
της Julie Bertuccelli
(το σημείωμα της σκηνοθέτιδος)

Τόσα πλάνα από τις ταινίες της Τζέιν Κάμπιον, με τη λάμψη τους, την ελεύθερη ομορφιά τους, την ποιητικότητά τους, έχουν γίνει κομμάτι της ζωής μου. Η Τζέιν Κάμπιον είναι η σκηνοθέτιδα για την οποία τρέφω τον μεγαλύτερο θαυμασμό και με την οποία νιώθω πιο συνδεδεμένη.
Οι ταινίες της εκπέμπουν μια άγρια ​​ανεξαρτησία, μια εκκεντρικότητα και είναι γεμάτες τσαγανό. Λατρεύω το πάθος και την εμμονή που βάζει στις δημιουργίες της και θαυμάζω την επιλογή της να σταματήσει να εργάζεται για αρκετά χρόνια για να αφοσιωθεί στην κόρη της, Alice.
Είναι επίσης μια σκηνοθέτιδα που πάντα διεκδικούσε τη διαφορετικότητά της, τη θηλυκότητά της. Οι γυναίκες βρίσκονται πάντα στο επίκεντρο της ζωής και της δουλειάς της. Κάθε ταινία της περιστρέφεται γύρω από μια πρωταγωνίστρια που αγωνίζεται για την αυτονομία της, σωματικά και πνευματικά. Εξερευνά τη γυναικεία σεξουαλικότητα και δημιουργεί πολύπλοκες κινηματογραφικές ηρωίδες, αξιοποιώντας στο έπακρο τις ατέλειες και τις αντιφάσεις τους.
Μέσα από αυτό το πορτρέτο, θέλω να μιλήσω για το επάγγελμά μας ως σκηνοθέτιδες, να προσεγγίσω όλες του τις πλευρές όσο πιο στενά γίνεται, να μοιραστώ τους φόβους και τις δυσκολίες, αλλά και τον ενθουσιασμό που συνοδεύει κάθε φορά, η ολοκλήρωση μιας ταινίας.

(πηγή σημείωμα της παραγωγής)