(Νυχτερινοί επισκέπτες)
του Mikhaël Hers

Τη βραδιά των εκλογών του 1981, οι εορτασμοί κρατούν γερά στους δρόμους και υπάρχει ένας αέρας αλλαγής και ελπίδας σε όλο το Παρίσι. Αλλά για την Ελιζαμπέτ, ο γάμος της μόλις έχει τελειώσει και τώρα πρέπει να βρει μια δουλειά για να στηρίξει τον εαυτό της και τα δύο παιδιά της που είναι στην εφηβεία. Βρίσκει μια θέση στην αγαπημένη της βραδινή ραδιοφωνική εκπομπή όπου συναντά μια μοναχική κοπέλα, την Ταλούλα, την οποία καλεί στο σπίτι της. Μαζί τους το κορίτσι θα νιώσει τη ζεστασιά μιας οικογένειας για πρώτη φορά, διευρύνοντάς την με ένα μοναδικό τρόπο.
Ο Τζόναθαν Ρόμνι (Film Comment) σημειώνει για την ταινία: «Οι Νυχτερινοί επισκέπτες είναι η καλύτερη ταινία του Μίκαελ Χερς, μια ιστορία ενηλικίωσης όπου ο γονιός είναι αυτός που μεγαλώνει. Η ερμηνεία της Σαρλότ Γκενσμπούργκ, η εκπληκτική ανασύσταση εποχής, οι αναφορές στον Ριβέτ και τον Ρομέρ ολοκληρώνουν  τη γοητεία ενός φιλμ για το οποίο θα κάνω μια εξαίρεση και θα χρησιμοποιήσω ένα όρο που συνήθως αποφεύγω: Ναι, οι Νυχτερινοί Επισκέπτες  είναι μια αναζωογονητικά αισιόδοξη ταινία για τη ζωή».
Ενώ η Τζούντι Ντράι (Indiewire) γράφει: «Η Ελιζαμπέτ είναι το κέντρο της ταινίας όχι απλά επειδή η Γκενσμπούργκ είναι τόσο γοητευτικά συναρπαστική να την κοιτάς. Το μεγαλύτερο επίτευγμα της ταινίας είναι το μετρημένο και κομψό βλέμμα της πάνω σε μια γυναίκα στην ωριμότητά της, αυτό που συχνά λέγεται «μέση ηλικία», και της οποίας οι πόθοι (σεξουαλικοί και επαγγελματικοί) δεν μειώνονται ούτε αντιμετωπίζονται ως παθολογικές. Με μια εντυπωσιακή ανασύσταση της δεκαετίας του ‘80 οι Νυχτερινοί Επισκέπτες είναι μια γοητευτική πρόσκληση να σταθούμε και να αφουγκραστούμε τη ζωή πριν περάσει από μπροστά μας. Ένας κινηματογραφικός στοχασμός πάνω στη ζωή και το χρόνο. Στο τέλος είμαστε όλοι Νυχτερινοί Επισκέπτες μέσα στη νύχτα, συντονισμένοι σε μια παρηγορητική φωνή στο ραδιόφωνο, ψάχνοντας να συνδεθούμε με κάποιον».

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)