(Το βιβλίο της εικόνας)
του Jean-Luc Godard

«Θυμάστε ακόμα πώς, εδώ και πολύ καιρό, εκπαιδεύσαμε τις σκέψεις μας;
Τις περισσότερες φορές ξεκινάμε από ένα όνειρο ...
Αναρωτιώμαστε πώς, στο απόλυτο σκοτάδι,
χρώματα τέτοιας έντασης μπορούν να βγουν από μέσα μας.
Με μια απαλή, χαμηλότονη φωνή
Λέγοντας σπουδαία πράγματα,
Για ζητήματα εκπληκτικά, βαθιά και ακριβολόγα.
Εικόνα και λέξεις
Όπως ένα κακό όνειρο γραμμένο σε μια θυελλώδη νύχτα.
Κάτω από δυτικά μάτια.
Οι χαμένοι παράδεισοι.»

 H ταινία, είναι ένα κινηματογραφικό δοκίμιο, μια παραβολή που προκύπτει   μέσα από τη μείξη μυθοπλασίας και τεκμηρίωσης με τον τρόπο του δημιουργού ο οποίος συνδυάζει αποσπάσματα από δεκάδες ταινίες (απ’ το «Τοπίο στην Ομίχλη» του Θεόδωρου Αγγελόπουλου μέχρι τα «Σαγόνια του Καρχαρία» του Στίβεν Σπίλμπεργκ), κείμενα, φωτογραφίες, έργα τέχνης, δελτία ειδήσεων, «πειραγμένες» εικόνες, ήχους που διακόπτονται απότομα και άλλα υλικά, «παίζοντας» μοναδικά με τα εργαλεία της μονταζιέρας. Ανένταχτη σε οποιοδήποτε συμβατικό κινηματογραφικό είδος, η ταινία του Γκοντάρ, αποτελεί ένα σχόλιο για τη Μέση Ανατολή και την καταδυνάστευση του Αραβικού Κόσμου από τη Δύση– αλλά όχι μόνο.
Ο ίδιος ο δημιουργός περιγράφοντας την ταινία του, εν όψει του Φεστιβάλ  των Καννών, έγραφε: «Τίποτα παραπάνω. Παρά μόνο σιωπή. Τίποτα περισσότερο. Παρά μόνο ένα επαναστατικό τραγούδι. Μία ιστορία σε πέντε πράξεις, όσα και τα δάχτυλα ενός χεριού».
Όπως σημείωνε, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου της Αθήνας, η Nicole Brenez/ Νικόλ Μπρενέζ, που δούλεψε με τον Γκοντάρ στο μοντάζ  αυτής της τόσο ιδιαίτερης ταινίας, «στον αντίποδα του Βιβλίου των λέξεων, της Βίβλου, βρίσκεται η Ταινία. Ποιες είναι τελικά οι διαφορές; Σε αντίθεση με τις Βίβλους που ορίζουν και επιτάσσουν, μήπως το Βιβλίο των εικόνων, ορθώνοντας το επαναστατικό του ανάστημα ενάντια στο ρεύμα της πραγματικής ιστορίας επιτελεί μια απελευθερωτική χειρονομία; Προκειμένου να εκτροχιάσει το τρένο της Ιστορίας, να μπερδέψει τις σιδηροδρομικές διακλαδώσεις, να επανεκκινήσει το γεωπολιτικό φαντασιακό, το Βιβλίο της Εικόνας, ως πραγματεία και ως επίθεση, προσφέρει μια βόμβα ανθρωπισμού σε μια εποχή επιταχυνόμενης πολιτικής οπισθοδρόμησης.».

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)