(Ο πατέρας)
των Kristina Grozeva & Petar Valchanov

Η τρίτη ταινία του βουλγάρικου σκηνοθετικού δίδυμου εστιάζει στη σχέση πατέρα – γιού υπό τη βαριά σκιά ενός πένθους.
Η κηδεία μιας ηλικιωμένης. Ο σύζυγός της ζητά από τον ασπρομάλλη γιο του να φωτογραφίσει τη νεκρή μητέρα του …
Μετά τη κηδεία ο ηλικιωμένος πεπεισμένος ότι το πνεύμα της νεκρής συζύγου του βρίσκεται πολύ κοντά του, αναζητά τρόπο να επικοινωνήσει με το υπερπέραν. Επιζητώντας τη  βοήθεια από έναν πνευματιστή, ο ηλικιωμένος, με τη συνοδεία του γιού του, που αναζητά μανιασμένα ένα βαζάκι μαρμελάδα κυδώνι, περιπλανιέται στην ύπαιθρο της Βουλγαρίας…
Μετά  τις ταινίες  The Lesson (2014) και Glory (2016),  στις οποίες οι κοινωνική διάσταση ήταν έντονη και ίσως οι τόνοι πιο σκοτεινοί, οι δύο σκηνοθέτες εστιάζουν στις διαπροσωπικές σχέσεις και πιο συγκεκριμένα στις γεμάτο περιπλοκές  σχέσεις γιου-πατέρα. Διανθίζοντας τη κοινή διαδρομή τους με κωμικά επεισόδια, επιχειρούν να απαλύνουν και να ελαφρύνουν ό,τι φέρνει κοντά τους δύο άνδρες : το κοινό τους πένθος. Το κωμικό των καταστάσεων που κυριαρχεί στην αφήγηση, είναι ένα κωμικό που βασίζεται στο ψέμα και στην παρεξήγηση. Ψέμα, που οι δυο άνδρες λένε προς τους άλλους, αλλά και ψέμα που λένε προς τους εαυτούς τους.
 Ό,τι έχει λοιπόν σημασία στη διάρκεια της αφήγησης, δεν είναι αν τελικά θα επικοινωνήσουν ή όχι με το υπερπέραν, αλλά το αν εντέλει θα πουν την αλήθεια στον εαυτό τους και τους άλλους, αν αποδεχθούν την απώλεια, αν βιώσουν το πένθος.

Δημήτρης Μπάμπας