των Andy Byatt & Alastair Fothergill

Αυτό το ντοκιμαντέρ είναι μία συναισθηματική και οπτική εμπειρία, μια κατά κυριολεξία αποκαλυπτική καταβύθιση στο αφανές σύμπαν του θαλάσσιου και υποθαλάσσιου κόσμου.
Δελφίνια που υπερίπτανται των κυμάτων. Αλμπατρός που βυθίζονται μέσα στα σκοτεινά νερά αναζητώντας τροφή. Πιγκουΐνοι που γλιστρούν πάνω στον πάγο. Τεράστιες φάλαινες όρκα που αναζητούν την τροφή τους μέχρι τις αμμουδιές των παραλίων.
Μια σαγηνευτική περιήγηση στον κόσμο της θάλασσας και των βυθών, πολύ διαφορετική και πολύ πιο γοητευτική απ’ ότι έχουμε συνήθως δει στις τηλεοπτικές οθόνες, επιχειρούν οι 3 σκηνοθέτες. Σ’ αυτό τα ντοκιμαντέρ οι κεντρικοί χαρακτήρες είναι τα πλάσματα της φύσης, η δραματική πλοκή οργανώνεται γύρω από τις αέναες τελετές της ζωής, της επιβίωσης και του θανάτου και η αφηγηματική γραμμή δεν είναι παρά μια περιήγηση σ’ όλο το υγρό κόσμο με τελική κατάληξη τα βάθη των ωκεανών.
Η παντελής απουσία ειδικών εφέ δεν αφαιρεί την εικόνα από τα θεαματικά της στοιχεία -αντίθετα, καθώς αντικαθίσταται από την δυναμική παρουσία του θαλάσσιου κόσμου όπως αυτός μεγεθύνεται μέσα από τον κινηματογραφικό φακό, ο θεατής υποτάσσεται στην σαγήνη και την ανυπέρβλητη δύναμη του αληθινού. Βλέπει τις αθέατες όψεις του κόσμου της φύσης, όχι περιορισμένες στις λιλιπούτειες διαστάσεις της τηλεοπτικής οθόνης, αλλά στον ευρύ χώρο της κινηματογραφικής οθόνης, υπό τους ήχους της επιβλητικής μουσικής του George Fenton, όπως ακούγεται από την Berliner Philharmoniker.
Η ολοκλήρωση του ντοκιμαντέρ υπήρξε ένας άθλος: απαίτησε γυρίσματα σε 200 διαφορετικές τοποθεσίες, πολλές φορές 5000 μέτρα υπό την θάλασσα, για μια διάρκεια χρόνων και υπό την καθοδήγηση 3 σκηνοθετών με μακροχρόνια εμπειρία σε περιβαλλοντικά ντοκιμαντέρ. Παραγωγή του BBC, η ταινία υπήρξε η έκπληξη, λόγω των επιδόσεων της στο γερμανικό Box office, υπερβαίνοντας σε εισπράξεις ταινίες όπως το Finding Nemo.
Έκανε την πρεμιέρα της στο φεστιβάλ του San Sebastian και αγοράσθηκε για διανομή απ’ όλες σχεδόν τις χώρες του κόσμου.
Δημήτρης Μπάμπας

Ο Σοφοκλής Τασιούλας, παραγωγός της ταινίας Deep Blue δηλώνει: “Η επιτυχία της ταινίας, μάς προκαλεί ένα μοναδικό συναίσθημα, κάτι που  κάνει να ξεχαστούν όλες οι προσπάθειες και οι ατελείωτες ώρες που επενδύθηκαν σ’ αυτήν την ταινία, απ’ όλη την ομάδα παραγωγής, για να γίνει το όνειρο πραγματικότητα.”