του Ramon Salazar

Γυναίκες που διατηρούν μια ιδιαίτερη, σχεδόν φετιχιστική, σχέση με τα υποδήματα τους. Γυναίκες που αναζητούν την ευτυχία. Γυναίκες, και οι άνδρες τους.
Η Adela είναι ζωγράφος: όλα τα έργα της είναι αυτοπροσωπογραφίες.
Η μητέρα της Adela διευθύνει έναν οίκο ανοχής.
Η Isabel έχει πάθος με τα παπούτσια και βρίσκεται στα πρόθυρα του διαζυγίου.
Η Leire περνά τις νύχτες της χορεύοντας στα κλαμπ και τις μέρες της δουλεύει σαν πωλήτρια παπουτσιών.
Η Maricarmen εργάζεται ως οδηγός ταξί και αγωνίζεται να μεγαλώσει τα δύο παιδιά του νεκρού εραστή της.
Πέντε διαφορετικές γυναίκες, σε διαφορετικές ηλικίες που ζουν στη ίδια πόλη, τη Μαδρίτη. Διαδρομές παράλληλες και βίοι ασύμπτωτοι: ακολουθώντας το αφηγηματικό μοντέλο των Short Cuts και της ταινίας Magnolia, ο σκηνοθέτης παρακολουθεί την ζωή τους μέσα στη πόλη. Οι περιστασιακοί έρωτες, η αναζήτηση της αγάπης, οι δυσκολίες μιας ασταθούς συναισθηματικής ζωής, η αναζήτηση της ευτυχίας: αυτό είναι το κοινό έδαφος και για τις πέντε γυναίκες.
Μετέωρες ανάμεσα στις βαθύτερες επιθυμίες τους και στην σκληρή πραγματικότητα, αναζητούν και αποζητούν το πρόσωπο του έρωτα (και όχι μόνο). Οι ομοιότητες της σκηνοθετικής προσέγγισης του 28χρόνου Ramon Salazar με το ύφος του Pedro Almodovar, ξεκινούν και σταματούν στο γυναικείο σύμπαν της ταινίας (αλλά και στην εξαιρετική Antonia San Juan από την ταινία Όλα για την Μητέρα).
Η απουσία του μελοδράματος και της υπερβολής και το ανάλαφρο βλέμμα του σκηνοθέτη χαρακτηρίζουν την ταινία. Τα γυναικεία πρόσωπα σκιαγραφούνται μ' ένα εμφανές βλέμμα συμπάθειας και κατανόησης, ενώ οι εξαιρετικές ερμηνείες των ηθοποιών (μεταξύ των οποίων και η Angela Molina) συνεισφέρουν καθοριστικά στο τελικό αποτέλεσμα.
Ο Ramon Salazar, σκηνοθέτης της ταινίας Piedras, δηλώνει: "Η ταινία μου δεν αφορά μόνο τις γυναίκες. Έχει σχέση με στοιχεία της θηλυκότητας που υπάρχουν και σε γυναίκες αλλά και σε άνδρες. Όπως η ικανότητα που έχει ένα άτομο να μην φοβάται να δείχνει τα συναισθήματα του."
Είναι η πρώτη ταινία του Ramon Salazar και συμμετείχε μ' αυτήν στο επίσημο διαγωνιστικό στο Φεστιβάλ Βερολίνου, 2002.