(Στην άκρη του ουρανού)
του Fatih Akin
Σε μια πόλη της Γερμανίας ο Nejat ένας τουρκικής καταγωγής καθηγητής φιλοσοφίας βρίσκεται αντιμέτωπος με την απρόβλεπτη συμπεριφορά του πατέρα του. Ο Nejat δεν εγκρίνει την επιλογή του χήρου πατέρα του, Ali, να έχει σχέσεις με την πόρνη Yeter. Όμως τα συναισθήματα του απέναντι της αλλάζουν όταν ανακαλύπτει ότι αυτή στέλνει χρήματα στη Τουρκία για να σπουδάσει η κόρη της Ayten στο πανεπιστήμιο. Ο ξαφνικός θάνατος της Yeter απομακρύνει πατέρα και γιο. Ο Nejat ταξιδεύει στη Κωνσταντινούπολη με σκοπό να βρει την Ayten. Αυτή όμως όντας πολιτικοποιημένη και θέλοντας να ξεφύγει απ’ την αστυνομία, αναγκάζεται να φύγει από την Τουρκία και να βρει καταφύγιο στη Γερμανία. Εκεί θα γνωριστεί με την Lotte. Όμως η εξέλιξη των πραγμάτων δεν είναι ευχάριστη ούτε για την Ayten ούτε και για την Lotte.
Ο σκηνοθέτης Fatih Akin σχολιάζει τους χαρακτήρες της ταινίας: «Και τα έξι πρόσωπα της ταινίας είναι αντανακλάσεις ενός μέρους της προσωπικότητας μου. Επιπλέον έχω εμπνευστεί πάρα πολύ από ανθρώπους που συνάντησα όταν έκανα την ταινία Grossing the Bridge (σ.τ.μ. η προηγούμενη ταινία του σκηνοθέτη, ένα μουσικό ντοκιμαντέρ για τη μουσική της Κωνσταντινούπολης). Συνάντησα τότε πολιτικούς ακτιβιστές, μουσικούς που προσπαθούσαν να αλλάξουν τον κόσμο με τη μουσική τους -κάτι που ίσως να ’ναι απλοϊκό. Για πρώτη φορά είδα ότι η πολιτική αντίσταση μπορεί να ‘ναι πολύ σέξι».
Η Hanna Schygula η οποία στην ταινία υποδύεται την μητέρα της Lotte δηλώνει σχετικά με την ταινία: «Όταν διάβασα το σενάριο σκέφθηκα ότι είναι πολύ ασυνήθιστο για ένα νέο άνθρωπο να ασχολείται με τέτοιες κεφαλαιώδεις έννοιες όπως είναι ο θάνατος ως ένα μέρος της ζωής και το πώς τον αντιμετωπίζουμε, πως αντιδρούμε, πώς συμβιώνουμε μ’ αυτόν, πώς μας συνειδητοποιεί. Την ίδια στιγμή συνειδητοποίησα ότι πάρα πολλοί νέοι σκηνοθέτες δεν σταματούν μπροστά στο ταμπού του θανάτου. Κάτι που δεν συμβαίνει με την κοινωνία. Μ’ άρεσε το γεγονός ότι το κάθε πρόσωπο στην ταινία πρέπει να αποδεχτεί ένα θάνατο, ότι δεν στέκεται στον πόνο και τη θλίψη αλλά θέλει να πάει μπροστά. Το να μην σταματάς στο πένθος αλλά να το μεταμορφώνεις με τον τρόπο ενός αλχημιστή σε κάτι χρυσό».
