(Το βαποράκι)
του Clint Eastwood
(οι δηλώσεις του σκηνοθέτη)

Με κάθε ταινία που κάνεις ή στην οποία παίζεις, μαθαίνεις κάτι. Λέγοντας ιστορίες, παίζοντας σε ταινίες, έχοντας όλες αυτές τις περιπέτειες, λύνοντας αυτά τα προβλήματα, αποκτάς μια αίσθηση για τον εαυτό σου, για το τι θα έκανες στην πραγματική ζωή. Αυτό κάνει τη συγκεκριμένη καριέρα τόσο γοητευτική. Ο Ερλ είναι ένας τύπος που ξέρει ότι δεν έχει κάνει το σωστό για την οικογένεια του, αλλά τώρα ψάχνει έναν τρόπο για να τον συγχωρέσουν. Νομίζουμε ότι έχουμε χρόνο. Μπορεί να μην έχουμε. Μπορεί να έχουμε. Μπορεί και ο Ερλ να έχει.
(...) Ο Ερλ δεν τα έχει πάει καλά με την οικογένεια του, αλλά την ίδια στιγμή αυταπατάται, δίνοντας συμβουλές στους άλλους για οικογενειακά θέματα. Τώρα θέλει να ασχοληθεί με την οικογένεια, αλλά είναι πια δύσκολο.
(...) Είναι σε δύσκολη οικονομική κατάσταση, χρειάζεται χρήματα, αλλιώς θα χάσει το σπίτι του και το έργο μιας ζωής. Μόλις κερδίσει χρήματα, δεν μπορεί να αντισταθεί και κάνει τον Ρομπέν των Δασών για να δικαιολογήσει τις πράξεις του. Αλλά είναι στην παρανομία και αυτό είναι επικίνδυνο. Μου άρεσε η ιδέα αυτού του τύπου που έχει τόσα εμπόδια να ξεπεράσει.
(...) Είχα διαβάσει το άρθρο στο New York Times για τον τύπο στον οποίο βασίσαμε τον Ερλ και μου άρεσε η ιδέα να παίξω έναν ρόλο της ηλικίας μου. Πάντα παρατηρώ και μαθαίνω πράγματα, όπως και ο Ερλ. Όσο περισσότερο ζεις, τόσο περισσότερο καταλαβαίνεις ότι δεν ξέρεις τα πάντα. Οπότε, απλώς συνεχίζεις.
(...)Οι ηθοποιοί είναι σημαντικοί, γιατί πάντα θέλεις κάτι συγκεκριμένο για κάθε ρόλο, αλλά και συναδελφικότητα για όλο το διάστημα που συνεργάζεσαι μαζί τους. Ακόμα και αν επιλέξεις ηθοποιούς που δεν γνωρίζεις προσωπικά, είναι σημαντικό να θαυμάζεις τις ικανότητες τους.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)