του Oliver Stone
(οι δηλώσεις του σκηνοθέτη)

Γυρίζοντας το “Wall Street”, ήθελα πραγματικά να δω τον πόλεμο στο σπίτι, κατά κάποιο τρόπο, τον πόλεμο στην οικονομική ζούγκλα της Νέας Υόρκης, που είναι η πατρίδα μου. (σ.τ.ε. ο πατέρας του Oliver Stone ήταν χρηματιστής στην Νέα Υόρκη)
Νομίζω πως η ταινία αυτή είναι μια πάρα πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία και είναι διασκεδαστική. Δεν νομίζω πως θα απολάμβανα τη δουλειά στο “Wall Street: Money Never Sleeps” αν δεν ήταν μια εξολοκλήρου νέα ιστορία. Είκοσι δύο χρόνια μετά κάνουν μια τεράστια διαφορά. Ήταν κάτι πολύ φρέσκο για μένα.
(...) Η δημοτικότητα της ταινίας αυξήθηκε κατά τη διάρκεια των χρόνων . Γύρισα το “Wall Street” ως μια ιστορία ήθους και νομίζω πως πολλοί το παρεξήγησαν. Είναι απίστευτο το πόσοι άνθρωποι έχουν έρθει μέχρι σήμερα και μου έχουν πει “Ξεκίνησα καριέρα στην Wall Street εξαιτίας της ταινίας σου”. Πολλοί από αυτούς είναι τώρα 30 – 40 ετών και έχουν μια δυνατή πορεία στο χρηματιστήριο – ως τίμιοι χρηματιστές οφείλω να προσθέσω.
Αυτό που με σόκαρε ήταν το πως αυτή η ραγδαία αυξανόμενη συσσώρευση πλούτου συνεχίστηκε στα 1990s και στα 2000s, οι αριθμοί μεγάλωναν ολοένα και περισσότερο, τα εκατομμύρια δολάρια έγιναν δισεκατομμύρια δολάρια. Η απληστία του Γκόρντον Γκέκο θάφτηκε από την απληστία των τραπεζών. Το 2008, η ύπαρξη ενός Γκόρντον Γκέκο δεν ήταν πλέον εφικτή. Ο χαρακτήρας αυτός, το είδος του τυχοδιώκτη αυτού, είχε εκλείψει, είχε αντικατασταθεί από θεσμούς που κάποτε ορίζονταν από συγκεκριμένα πλαίσια. Στο παρελθόν, μια τράπεζα ήταν τράπεζα, μια ασφαλιστική εταιρία ήταν ασφαλιστική εταιρία. Το 2008 όλα άλλαξαν. Ο διαχωρισμός των λειτουργιών αυτών εξαλείφθηκε από την καθιέρωση καθεστώτος ελεύθερου ανταγωνισμού, κατά τη διάρκεια των 1980s και 1990s.
Ο Μάικλ δεν είχε υποδυθεί ποτέ μέχρι τότε έναν ρόλο στο στιλ του Γκέκο. Είχε υποδυθεί περισσότερο ρομαντικούς και κωμικούς ρόλους, ενώ στο “Wall Street” έπρεπε να υποδυθεί έναν χαρακτήρα που ήταν μοχθηρός μέχρι το κόκαλο.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)