του Tim Burton
(οι δηλώσεις του σκηνοθέτη)

Δεν είμαι και μεγάλος θαυμαστής των μιούζικαλ, αλλά μου άρεσε πολύ, [το πρωτότυπο μιούζικαλ]. Δεν γνώριζα τίποτε για τον Stephen Sondheim (σ.τ.μ. υπεύθυνος μαζί με τον Hugh Wheeler του μιούζικαλ πάνω στο οποίο βασίζεταιο η ταινία). Η αφίσα του έργου ήταν αρκετά καλή, αρκετά ενδιαφέρουσα. Το πρωτότυπο έργο, το μιούζικαλ είναι σαν μια παλιά ταινία τρόμου αλλά η μουσική έχει μια πολύ ενδιαφέρουσα αντίθεση, δηλαδή ενώ είναι πολύ όμορφη ντύνει τις εικόνες ενός έργου που θυμίζει παλιά ταινία τρόμου. Κι επίσης είχε πολύ ενδιαφέρον να δω κάτι αιματοβαμμένο πάνω στη θεατρική σκηνή. Πήγα να το δω δυο φορές, γιατί μου είχε αρέσει πάρα πολύ.
Το άλλο πράγμα που με εντυπωσίασε στον Stephen Sondheim και αμέσως συμφώνησα μαζί του, όταν για πρώτη φορά τον συνάντησα, ήταν ότι μου είπε ότι το έγραψε σαν να ήταν μουσική του Bernard Hermann (σ.τ.μ. μουσικός συνθέτης υπεύθυνος μεταξύ άλλων και για τη μουσική επένδυση στις ταινίες του Hitchcock). Κι αυτό που έχει πραγματικό ενδιαφέρον, άμα βγάλεις τα τραγούδια, -κάτι που κάναμε όταν ηχογραφούσαμε το έργο, είναι ότι μοιάζει με μουσική επένδυση του Bernard Hermann –είναι κάτι πράγματι εκπληκτικό. Μόλις το είπε αυτό, σκέφτηκα, ‘Συμφωνώ, απόλυτα’.

Στο Μπροντγουέι έχεις μπροστά σου τους ηθοποιούς ζωντανά και το τραγούδι τελειώνει με τη χαρακτηριστική συγχορδία ‘τα-ντά’, που λειτουργεί σαν σήμα για να πέσει το χειροκρότημα, κι αυτό είναι κάτι που δε θα ήθελα να το κάνω σε μία ταινία. Από τη μια μεριά, λέω ότι θα κάνω κάτι σαν βουβή ταινία οπότε υπάρχει ένα συγκεκριμένο ερμηνευτικό στιλ για το οποίο μπορείς να πεις ότι απαιτεί ένα πιο ‘έντονο’ παίξιμο, αλλά την ίδια στιγμή θέλω να αφαιρέσω τελείως το στημένο, θεατρικό τρόπο στην ερμηνεία των τραγουδιών, αν και υπάρχουν μια-δυο τέτοιες στιγμές. Οπότε έπρεπε να βρω μία περίεργη δυναμική να τα ισορροπήσω. Να έχουν οι ηθοποιοί μια πιο ‘στομφώδη’ ερμηνεία, όπως θα ήταν αν έπαιζαν σε μια κανονική βουβή ταινία, χωρίς όμως να είναι σαν να παίζουν στη σκηνή του Μπροντγουέι.

Ξέρω ότι ο Johnny Depp είναι μουσικόφιλος, επειδή κάποτε ήταν σε ένα μουσικό συγκρότημα. Αλλά νομίζω ότι τον οραματίστηκα τόσο ξεκάθαρα σαν Sweeney Todd, με κάποιον τρόπο. Και ξέρω καλά ότι δε θα έκανε μια ταινία μαζί μου, απλά για να κάνει μια ακόμη ταινία. Αυτά ήταν όλα όσα χρειαζόμουν και απλά ήξερα ότι μπορούσε. Ήταν απλά ένα αίσθημα που είχα, ότι μπορούσε να το κάνει.
Υπάρχει κάτι το πολύ θλιβερό και συναισθηματικό, κάτι που σε στοιχειώνει, μία ψευδαίσθηση, σ’ αυτού του είδους τις ηρωίδες (όπως αυτή που υποδύεται η Helena Bonham Carter. Γι’ αυτό οι δυο τους κάνουν ένα τέλειο ζευγάρι, πράγματι. Είναι μία ταινία ανθρώπινων σχέσεων.

Ο Alan Rickman ήταν πάντα ένας από τους αγαπημένους μου ηθοποιούς, και δεν το είχα συνειδητοποιήσει αυτό παρά μόνο πολύ αργότερα, αλλά έχει μία θαυμάσια φωνή για τραγούδι. Επίσης διαθέτει μία περίεργη ποιότητα μέσα του, σε στιλ Vincent Price (σ.τ.μ ηθοποιός σε ταινίες τρόμου). Δε χρειάζεται να έχει μια ατάκα ή να πρέπει να πει κάτι για να εκφράσει ένα συναίσθημα. Έχει την ικανότητα να δείχνει κακός, αλλά ταυτόχρονα καταλαβαίνεις ότι υπάρχει και κάτι το τρωτό σ’ αυτόν, επίσης.

(πηγή: σημειώσεις για την παραγωγή)