του Andrew Jarecki

Νοέμβριος, 1987. Η αστυνομία συλλαμβάνει τον Arnold Friedman, με την κατηγορία της παιδικής πορνογραφίας. Καθηγητής στο λύκειο, πρώην μουσικός, οικογενειάρχης, πατέρας τριών παιδιών ήταν ένα αξιοσέβαστο μέλος της επαρχιακής κοινότητας Great Neck της Νέας Υόρκης. Μια πιο επισταμένη έρευνα θα φέρει στην επιφάνεια τις σκοτεινές πτυχές ενός ιδιόμορφου οικογενειακού βίου. Ο Friedman κακοποίησε σεξουαλικά τον μεγαλύτερο γιο του Jesse. Στην συνέχεια κατηγορήθηκε ότι μαζί του, κακοποίησαν σεξουαλικά μαθητές του που τους δίδασκε σε ιδιαίτερα μαθήματα υπολογιστές.
Ο Arnold Friedman και ο γιος του Jesse κατέληξαν στην φυλακή.
Ο Arnold Friedman αυτοκτόνησε το 1995.
Ο Jesse εξέτισε ποινή φυλάκισης 17 χρόνων και αφέθηκε ελεύθερος, μετά από αμφιβολίες που προκλήθηκαν όταν μάρτυρες κατηγορίας δήλωσαν ότι χειραγωγήθηκαν από την αστυνομία.
Ο σκηνοθέτης Andrew Jarecki, σκόπευε να κάνει ένα ντοκιμαντέρ για τα παιδικά πάρτι, όταν συνάντησε τον David, τον μεσαίο γιο της οικογένειας Friedman. Αυτός του πρόσφερε 25 ώρες υλικό από τις προσωπικές στιγμές της οικογένειας. Αποτέλεσμα ένα ντοκιμαντέρ το Capturing the Friedmans, μια εκ των έσω διερεύνηση των σχέσεων στο εσωτερικό μιας οικογένειας, μετά από την διάλυση της.
Η ζωή των Friedman, μιας τυπικής αμερικανικής αστικής οικογένειας, άλλαξε ολοκληρωτικά από τη μια στιγμή στην άλλη, όταν ο πατέρας κι ο ένας γιος της οικογένειες κατηγορήθηκαν, στα τέλη της δεκαετίας του '80, για σεξουαλική κακοποίηση ανήλικων αγοριών. Η υπόθεση τους γνώρισε μια σημνατική δημοσιότητα για την εποχή, προκαλώντας την έξαψη και το πολλές φορές αρωστημένο ενδιαφέρον των media.
Όμως το κυρίοτερο είναι ότι άλλαξαν οι ισορροπίες στο εσωτερικό της οικογένειας. Αυτήν την αναστάτωση καταγράφει αρχικά ο σκηνοθέτης, παρακολουθώντας πως τα μέλη της οικογένειας αντιδρούν απέναντι στις κατηγορίες. Ο μεσαίος  γιος της οικογένειας επιμένει εμφατικά ότι οι κατηγορίες δεν είναι αλήθεια και γι' αυτό παραχώρησε στον σκηνοθέτη Andrew Jarecki βίντεο με τις οικογενειακές στιγμές των Φρίντμαν ως στοιχείο: Με την ελπίδα ότι η δημοσιότητα που θα προκληθεί θα οδηγήσει στην επεναξέταση της υπόθεσης.
Άλλα μέλη της οικογένειας όπως η μητέρα Elaine Friedman μοιάζουν να έχουν αποδεχτεί το αναπόφευκτο,  έχουν απομακρυνθεί απο την εστιά της οικογένειας και στέκονται πολύ πιο κριτικά, απέναντι στην οικογενειακή ζωή.
Ο Jarecki δομεί την αφήγηση της ταινίας του σαν μια αστυνομική έρευνα, διερευνώντας όχι μόνο τη ζωή μιας οικογένειας, αλλά και μιας ολόκληρης κοινότητας, ενός νομικού συστήματος, και μιας εποχής. Αλλάζοντας συνέχεια οπτική και διατηρώντας την κρίση του θεατή μετέωρη, η ταινία δείχνει πόσο δύσκολη είναι τελικά η σύλληψη της αλήθειας.
"Αισθάνθηκα κοντά σ' αυτή την οικογένεια. Όταν κάποιος δει την ταινία, αυτό που βλέπει είναι το πορτρέτο μιας οικογένειας. Όχι ως μια παρουσίαση, αλλά κινηματογραφώντας τις ιστορίες τους, αφήνοντας τους να μιλήσουν, δείχνοντας τις προσωπικότητες τους. Είναι το ντοκιμαντέρ της οικογενειακής ζωής", δηλώνει ο Andrew Jarecki για το τελικό αποτέλεσμα.
Η ταινία βραβεύτηκε ως το καλύτερο ντοκιμαντέρ του 2003 από τις ενώσεις κριτικών των Η.Π.Α.