Ο Hunter S. Thompson/ Χάντερ Σ. Τόμσον γεννήθηκε στο Λούισβιλ του Κεντάκι το 1937. Ανήσυχος από την αρχή της ζωής του, στα είκοσί του εργάστηκε σε μια σειρά από περιοδικά και εφημερίδες, από το TIME και το National Observer, μέχρι ένα περιοδικό μπόουλινγκ στο Πουέρτο Ρίκο, όπου και έγραψε το πρώτο του βιβλίο, το “The Rum Diary”, το οποίο παρέμεινε αδημοσίευτο μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '90.
Ο Τόμσον είναι γνωστός ως ο νονός της Gonzo δημοσιογραφίας.  "Κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς σημαίνει ο όρος γκόνζο", υποστήριζε ο ίδιος, "αλλά αυτό που εννοώ είναι ότι κάθε άρθρο μπορεί να γίνει ένα αποτελεσματικό εργαλείο πολιτικής προπαγάνδας".
Η "δημοσιογραφία γκόνζο" είναι ένα είδος δημοσιογραφικού στυλ, όπου ο δημοσιογράφος συμμετέχει στη δράση σε τέτοιο βαθμό ώστε να καταστεί κεντρικός παράγων της ιστορίας του. Ο Τόμσον έκανε σ' όλη τη ζωή του χρήση αλκοόλ, LSD, μεσκαλίνης και κοκαΐνης (μεταξύ άλλων ουσιών). Επίσης αγαπούσε τα όπλα, μισούσε τυφλά τον Richard Nixon, και περιφρονούσε τον αυταρχισμό.
Πηγαίνοντας τη νέα δημοσιογραφία της δεκαετίας του '60 ένα βήμα παραπέρα, ο Τόμσον μπαίνει ο ίδιος στην καρδιά της δράσης, πρωταγωνιστώντας στα ρεπορτάζ του – είτε συμμετέχοντας σε τουρ των μοτοσικλετιστών Hell’s Angels στην Αμερική, είτε καταπίνοντας μεγάλες ποσότητες ψυχεδελικών ουσιών στο όνομα του αμερικανικού ονείρου.
"Αν κολυμπάς με καρχαρίες", έλεγε, "κάποιες στιγμές θα νιώθεις και τα δόντια τους". Και συνέχιζε: "Δε μου αρέσει να τάσσομαι υπέρ της βίας, των ναρκωτικών, του αλκοόλ και της παραφροσύνης, αλλά εγώ μόνο από αυτά αντλούσα την έμπνευσή μου".
Το 1970, ο Χάντερ Σ. Τόμσον έβαλε υποψηφιότητα για σερίφης του Άσπεν, στο Κολοράντο, την πλησιέστερη πόλη στο αγρόκτημά των 100-στρεμμάτων που είχε στην κατοχή του στο Woody Creek, χάνοντας για λίγο. Έγραφε άρθρα για το Rolling Stone για πολλά χρόνια, είχε μία εβδομαδιαία αθλητική στήλη στο ESPN Online. Έχει γράψει μεταξύ άλλων τα Hell‘s Angels, Fear and Loathing in Las Vegas, Fear and Loathing on the Campaign Trail ’72, The Great Shark Hunt, The Curse of Lono, Songs of the Doomed, Better than Sex, Generation of Swine, The Proud Highway, The Rum Diary, Fear and Loathing in America, Screwjack, The Kingdom of Fear, Fear and Loathing at Rolling Stone και το Hey Rube.

Ο Hunter S. Thompson  και το σινεμά
Το 1998 γυρίστηκε ταινία το μυθιστόρημα Fear and Loathing in Las Vegas, από τον Terry Gilliam με τους Johnny Depp και Benicio Del Toro. Πρόκειται για ένα ψυχεδελικό μυθιστόρημα που γράφτηκε το 1970.  Αφηγείται την ιστορία ενός ρεπόρτερ (άλτερ έγκο του Τόμσον) κι ενός δικηγόρου, που ξεκινούν ένα ταξίδι στο Λας Βέγκας με το σύνθημα «Θέλουμε να τα δοκιμάσουμε όλα».
Ο κριτικός J. Hoberman  σημειώνει σχετικά με την ταινία και το μυθιστόρημα: «Το δημοσιογραφικό ποίημα του  Hunter S. Thompson, Fear and Loathing in Las Vegas,   χρησιμοποιεί ένα χαμένο σαββατοκύριακο στο Λας Βέγκας ως μια αλληγορία για την κόλαση της Αμερικής. Δημοσιευμένο σ’ ένα περιοδικό ως μια ανταπόκριση για ένα αγώνα μοτοσικλέτας «cross-country», ο Thompson κατέθεσε αυτή τη νεκροψία για την αντικουλτούρα της δεκαετίας του 60, ενώ την ίδια στιγμή έγραφε ένα δημοσιογραφικό κείμενο για το μυαλό του, σαν να ήταν η σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού.
(…) Βαριά, όσο θα μπορούσε να είναι, η ταινία Fear and Loathing in Las Vegas είναι επίσης και ελαφρύτερη από ότι θα περίμενε κανείς. Η σκηνοθεσία (mise-en-scene) είναι πλήρης κινήσεων, χωρίς να δείχνει καθόλου υστερική. Γενναιόδωρη στη χρήση του αφηγητή, η ταινία παίρνει τις μέγιστες δυνατές αποστάσεις του από την πρόζα του Thompson. Δεν έχει απλώς και μόνο τα κότσια να δραματοποιήσει τη δισέλιδη αναδρομή στο παρελθόν του συγγραφέα -στο San Francisco το 1965-, αλλά περιλαμβάνει επίσης τους στοχασμούς του που οφείλονται στα ναρκωτικά για το πεπρωμένο.
(…) Δεδομένου ότι η δεκαετία του 60 παραμένει η πιο δυσφημισμένη και υπερ-πουλημένη δεκαετία του αμερικανικού αιώνα, το Fear and Loathing in Las Vegas σαφώς δεν είναι για όλους. ("Αν το καταλάβατε τότε, θα το καταλάβετε και τώρα" έτσι άρχιζε την κριτική του ο κριτικός του Newsday, John Anderson). Αριστοκρατική λογοτεχνική προσαρμογή και αλλά και μια slapstick ταινία φιλίας, είναι σαν ένα φελινικό Cheech και Chong (αμερικάνικο κωμικό δίδυμο σ.τ.ε.), είναι μια καλλιτεχνική ταινία για χαμηλά γούστα, μια διανουμενίστικη ταινία με τέρατα, ένα σοκαριστικό χιουμοριστικό ταξίδι στην χαμένη ήπειρο των Mu (φανταστική ήπειρος σ.τ.ε.), ένας ξεκαρδιστικός παιάνας για τις παράτολμες απολαύσεις, και ίσως η πιο μεταμεσονύχτια ταινία που ποτέ ευρέως διανεμήθηκε στις αίθουσες.»
Το 2011 ήταν ο Johnny Depp που προώθησε στην οθόνη το πρώτο και αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα The Rum Diary.  Το μυθιστόρημα γράφεται όταν ο Χάντερ Σ. Τόμσον έχει ήδη τελειώσει τη θητεία του στην Πολεμική Αεροπορία, αποχωρήσει από το Time Magazine στο οποίο δουλεύει ως κειμενογράφος, και έχει μετακομίσει στο Σαν Χουάν του Πουέρτο Ρίκο το 1960, όπου εργάζεται για λίγο καιρό στο αθλητικό περιοδικό El Sportivo και αργότερα στη San Juan Star. Οι άνθρωποι που συνάντησε και οι εμπειρίες που είχε στο Πουέρτο Ρίκο τον ενέπνευσαν να γράψει το βιβλίο “The Rum Diary”, το οποίο παρέμεινε αδημοσίευτο για δεκαετίες.
Ο Τόμσον πέθανε το 2005.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή. επιμέλεια Δ.Μ.)