του Lou Ye
(οι δηλώσεις του σκηνοθέτη)

Ήθελα εδώ και πάρα πολύ καιρό να κάνω μια ταινία για την Σαγκάι.
Ξεκίνησα να γράφω το σενάριο το 1993. Κατά την διάρκεια της συγγραφής τους σεναρίου που ήταν μακρά, προσπάθησα να κάνω όσο το δυνατόν περισσότερο έρευνα σχετικά με την ιστορία της πόλης και για το πως ζούσαν τότε οι άνθρωποι. Όσο περισσότερο ερευνούσα, όσο περισσότερο συσσώρευα πληροφορίες, τόσο λιγότερο κατανοούσα τις αιτίες του πολέμου και γιατί οι άνθρωποι   αισθανόταν αναγκασμένοι να ερωτεύονται.
Η διαδικασία αυτή ήταν πολύ σημαντική για τον καθορισμό του ύφους της ταινίας.
Δυσκολεύτηκα, όμως αποδέχτηκα τις αντιξότητες που προέκυπταν απο την γραφή και απο τους χαρακτήρες της ταινίας μου.
(...) Η ιστορία αυτή διαδραματίζεται στις αρχές της δεκαετίας του 1930. Τον περασμένο αιώνα.
Πάνω από εβδομήντα χρόνια έχουν περάσει από τότε. Όταν όμως περιμένεις να επιστρέψεις σ' αυτές τις μέρες - για να φτιάξεις μια ταινία ή να διηγηθείς μια ιστορία - σύντομα ανακαλύπτεις ότι δεν έχουν αλλάξει και πολλά. Οι άνθρωποι την εποχή εκείνη έρχονταν αντιμέτωποι με, πάνω κάτω, τα ίδια προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σήμερα. Οι ζωές μας είναι ακόμα χαοτικές, ακόμα δυσνόητες και ανεξέλεγκτες. Ακριβώς όπως μία ταινία, μία ιστορία ή ένας χαρακτήρας.
Μερικές φορές μπορεί να νιώθουμε άβολα, προβληματισμένοι, ακόμα και απελπισμένοι όταν χάνουμε τον έλεγχο, αλλά κάποιες φορές δεν νιώθουμε καθόλου άσχημα γι' αυτό. Γιατί μας επιτρέπει να σκεφτούμε το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον με ηρεμία. Να σκεφτούμε τι συνέβη και τι θα συμβεί, όσους έχουν ζήσει και όσους θα ζήσουν.
Νιώθεις ότι ίσως έτσι συμβαίνουν τα πράγματα.
Όλα είναι πιθανά.
Η ιστορία μπορεί να συμβεί οπουδήποτε και οποιαδήποτε χρονική στιγμή. Το μόνο που μπορούμε εμείς να κάνουμε είναι να προετοιμαστούμε γι' αυτό.

(αποσπάσματα απο δηλώσεις του σκηνοθέτη κατά την διάρκεια του Φεστιβάλ Καννών 2003 και από το σημείωμα του σκηνοθέτη Λόου Γίε)