(Ιερή αράχνη)
του Ali Abbasi
(η κριτική του Θόδωρου Σούμα)

Είδαμε την "Ιερή αράχνη", φιλμ "διαφορετικό" από τα περισσότερα κοινωνικά ιρανικά φιλμ, γιατί ασχολείται με μια σειρά γυναικοκτονιών στο Ιράν που έγιναν για λόγους δογματικού θρησκευτικού, αντιγυναικείου φανατισμού. Το σενάριο βασίζεται στα πραγματικά γεγονότα που διαδραματίστηκαν προ καιρού στην πόλη Μασχάντ. Το απολυταρχικό, ισλαμιστικό θεοκρατικό σύστημα της δικτατορίας των μουλάδων ανέχεται τους φόνους των "αναίσχυντων" γυναικών, των πορνών, που το ίδιο τις παρήγαγε και τις συντηρεί κρυφά και “παράνομα”, για την ικανοποίηση των ανδρών που έχουν να πληρώσουν... Η ιδιαιτερότητα του φιλμ συνίσταται στο ότι το μεγαλύτερο μέρος του είναι ένα στρατευμένο, κοινωνικό αστυνομικό θρίλερ, κάτι διαφορετικό κι ασυνήθιστο για το καλλιτεχνικό ιρανικό σινεμά. Δεν περιλαμβάνει την έρευνα για την ανακάλυψη του ενόχου δολοφόνου από τη φεμινίστρια δημοσιογράφο, γιατί μαθαίνουμε από νωρίς τον δολοφόνο των ιερόδουλων. Το τελευταίο ένα τρίτο της ταινίας είναι καθαρά κοινωνική ταινία σαν κι αυτές που φτιάχνει ο Φαραντί και πραγματεύεται το πώς η ιρανική κοινωνία της πόλης ανέχεται και δέχεται - αρκετά θετικά - τις δολοφονίες των πορνών, πώς λειτουργεί η ισλαμική δικαιοσύνη και ποια είναι η πατριαρχική, ηθικοπλαστική κι οπισθοδρομική κυρίαρχη ηθική για το σεξ, τις γυναίκες και τον ανδροκρατισμό. Εδώ να σημειώσουμε πως ο Ιρανός σκηνοθέτης Αλί Αμπάσι σπούδασε σινεμά στη Σκανδιναβία, όπου και γύρισε 2 ταινίες. Η "Ιερή αράχνη" γυρίστηκε στον Λίβανο, γιατί το σενάριο και η αντικαθεστωτική προβληματική της δεν ήταν καθόλου αρεστά στο ισλαμιστικό ιρανικό κράτος...
Το στόρι αυτού του κοινωνικού αστυνομικού είναι ότι ένας θρησκόληπτος και μισογύνης ισλαμιστής serial killer κυκλοφορεί αναζητώντας τη νύχτα στην ιρανική "ιερή πόλη" Μασχάντ, τα θύματά του, τις ταλαίπωρες σεξεργάτριες. Ο φανατισμένος, πατριαρχικός κι αδυσώπητος εκτελεστής έχει την ψευδαίσθηση πως καθαρίζει την κοινωνία από την υποτιθέμενη "ηθική βρωμιά" των "άσεμνων" ερωτικών ηθών... Μέχρι που μια δημοκράτης και φεμινίστρια δημοσιογράφος αποφασίζει να βάλει τη ζωή της σε κίνδυνο προκειμένου να τον ανακαλύψει, να τον ξεσκεπάσει και να βάλει τέλος στις γυναικοκτονίες των "ανήθικων" θηλυκών, όπως τις αποκαλεί ο αμόρφωτος serial killer. Tα χειρότερα όμως ακολουθούν,- και εκεί η κοινωνική και ιδεολογική κριτική της ταινίας γίνεται έντονα οξυδερκής, ρεαλιστική και αποκαλυπτική - γιατί η κοινή γνώμη, το σύστημα της δίωξης και της δικαιοσύνης και οι αναχρονιστές θρησκευόμενοι κρατούν ανεκτική και ευνοϊκή στάση απέναντι στον ηθικολόγο φονιά, δικαιολογώντας ή και δικαιώνοντας το "θεάρεστο", ανδροκρατικό πρόγραμμά του, θανάτωσης όσων γυναικών διαδίδουν με τις πράξεις τους τα "έκλυτα" ήθη...