Παζαρέματα (Negocios)
O Rulo, εργάζεται ως υπάλληλος σ' ένα κατάστημα ανταλλακτικών. Η ταινία αφηγείται την καθημερινότητα του: οι πελάτες, οι σχέσεις του με το αφεντικό (στον ρόλο ο πατέρας του σκηνοθέτη), η γοητευτική γειτόνισσα.
Όπως και στον Κόσμο Γερανό -οι δύο ταινίες έχουν κοινό τον κεντρικό χαρακτήρα- στο κέντρο βρίσκεται είναι ο κόσμος της εργασίας αλλά και οι δεσμοί και οι σχέσεις που αναπτύσσονται γύρω από τον Rulo. Κινηματογραφημένη σε ασπρόμαυρο, η ταινία διαθέτει θέρμη συναισθημάτων και απλότητα στο κινηματογραφικό ύφος.

Νεκρός Βασιλιάς (Rey Muerto)
Rey Muerto: Ένα μικρό χωριό στα βόρεια της Αργεντινής. Ήλιος και ζέστη. Η ώρα της μεσημεριανής ξεκούρασης, της siesta. Μια γυναίκα μαζί με τα παιδιά της φεύγει. Εγκαταλείπει τον σύζυγο. Ο λόγος; Η βίαιη και βάρβαρη συμπεριφορά του. Κάποιος θα ειδοποιήσει τον σύζυγο για την απόδραση της συμβίας του. Η γυναίκα θα πάει ένα πιστόλι για να υπερασπιστεί τον εαυτό της.
Η ένταση με την οποία παρουσιάζεται το περιστατικό, η κεντρική γυναικεία παρουσία και ο macho ανδρικός χαρακτήρας προκάλεσαν αρνητικές αντιδράσεις σε μερίδα ανδρών θεατών. Κατηγορίες για "φεμινισμό" δέχθηκε η Lucrecia Martel. Η απάντηση της σαφής για τις προθέσεις της: "Πιστεύω ότι δεν υπάρχει καμιά λογική και έξυπνη γυναίκα η οποία να μην είναι φεμινίστρια".
Βραβευμένη σε πολλά διεθνή φεστιβάλ η ταινία προαναγγέλλει την μεγάλη μήκους ταινία της σκηνοθέτις Βάλτος (La Cienaga): εδώ ο χώρος -η επαρχία- και τα πρόσωπα είναι οικεία. Επιπλέον στην ταινία μπορούμε να αναγνωρίσουμε επιρροές από ταινίες γουέστερν, οι οποίες έχουν αφομοιωθεί και ενσωματωθεί στην σκηνοθετική οπτική.

Η έκφραση του πόθου (La expresion del deseo)
Μια ομάδα νεαρών σ' ένα πάρκο στην Cordoba: Αλκοόλ και ναρκωτικά, επιθέσεις και ληστείες. Η ζωή τους μοιάζει χωρίς νόημα και χωρίς σκοπό. Διαμάχες και συγκρούσεις με τους άλλους ενοίκους του πάρκου. Ένα τραγικό περιστατικό.
Γνώριμο του σκηνικό για τον σκηνοθέτη της ταινίας, Adrian Caetano. Όπως και στο Πίτσες, Μπύρα και Τσιγαράκια (Pizza, Birra, Faso) έτσι και εδώ στο κέντρο βρίσκεται ο κόσμος της νεανικής εγκληματικότητας. Διατηρώντας ένα ύφος πολύ κοντά στο ντοκιμαντέρ και κινηματογραφώντας με ασπρόμαυρο, η σκηνοθεσία προσδίδει ένα άγριο ρεαλισμό στις εικόνες αλλά και την αίσθηση ενός αδιεξόδου. Η απελπισία και ο μηδενισμός δημιουργούν ένα κλειστό σύμπαν για τα πρόσωπα της ταινίας, που αργά ή γρήγορα τα οδηγεί στην καταστροφή.
Δ.Μ.