(Φράουλα και σοκολάτα)
των Tomás Gutiérrez Alea, Juan Carlos Tabío

Συναισθηματικά απογοητευμένος και μάλλον συντετριμμένος ο Ντάβι, θα γνωριστεί με τον Ντιέγκο, έναν ομοφυλόφιλο. Αυτή η γνωριμία του θα προκαλέσει την "ορθόδοξη" κομμουνιστική ηθική του και θα αποτελέσει την αρχή μιας "υπέροχης" φιλίας. Για τον νεαρό Νταβί η σχέση του με τον Ντιέγκο είναι μια μυητική διαδικασία. Κατά την διάρκεια της, ο νεαρός ήρωας θα έρθει σε επαφή μ' έναν άλλο κόσμο: Ποίηση, λογοτεχνία, όπερα. Ο κόσμος που ο Ντιέγκο συστήνει στον Νταβί είναι ο κόσμος της τέχνης, των λεπτών αποχρώσεων και αληθινών συναισθημάτων, ο κόσμος της αληθινής Κούβας. Ζώντας σε μια πόλη σταματημένη στο χρόνο, κάπου στη δεκαετία του 50, ο Νταβί θα επαναπροσδιορίσει δυναμικά την ζωή και τις αξίες του. Έτσι θα δει τον φίλο του, όχι μέσα από το πρίσμα των σεξουαλικών του επιλογών, αλλά ως ένα αληθινό δραματικό πρόσωπο, ένα άτομο που λόγω της πολιτικής κατάστασης βρίσκεται αποκλεισμένο.
Κάνοντας ένα σχόλιο πάνω στην εσωτερική κατάσταση της Κούβας, η σκηνοθεσία επιλέγει έναν τόνο νηφαλιότητας και μετριοπάθειας. Όμως είναι κυρίως στη σχέση των δύο ανδρών που εστιάζει. Διαδραματιζόμενη με φόντο την ανυπόκριτή γοητεία μίας πόλης -της Αβάνας- η σχέση αυτή προτείνει κάτι ουσιαστικό: σεβασμός στην διαφορετικότητα, ουσιαστικές ανθρώπινες σχέσεις, άρνηση των στερεοτύπων, αναζήτηση του αληθινού.
Δ.Μ.