(Άγιο Κορίτσι)
της Lucretia Martel

Μ’ αφορμή τις αμφιβολίες και τις ταραχές που βιώνει μια 16χρονη σχετικά με τον έρωτα, η ταινία εστιάζει στα καταπιεσμένα συναισθήματα και επιθυμίες που αιτούν ξαφνικά πλήρωση -επιβεβαιώνοντας με το πιο σαφή τρόπο το ταλέντο της δημιουργού της Lucretia Martel.
Είναι χειμώνας στην La Cienaga, κάπου στα βορειοδυτικά της Αργεντινής. Ταραχές και θύελλες συνταράσσουν τις ψυχές δύο νεαρών κοριτσιών. Η Amalia ζει μαζί με την χωρισμένη μητέρα της Helena και τον θείο της, που διευθύνουν ένα ξενοδοχείο. Βρίσκεται στο χείλος, καθώς ετοιμάζεται να διαβεί τα όρια της εφηβείας και να προχωρήσει προς την ενήλικη σεξουαλικότητα. Το ξύπνημα των αισθήσεων της, οι ταραχές που κυριεύουν το σώμα της αντιμετωπίζονται από την ίδια με την συνεχή της παρουσία σε κάθε είδους θρησκευτικές τελετουργίες και με την συμμετοχή της στην χορωδία. Η φίλη και συνομήλικη της Josefina κατάγεται από μια συντηρητική οικογένεια της επαρχίας. Μαζί οι δύο κοπέλες μέσα από συζητήσεις προσπαθούν να κατανοήσουν τον κόσμο της ενήλικης σεξουαλικότητας: Στο ενδιάμεσο των δοκιμών της χορωδίας και συζητήσεων για την Αγία Γραφή συζητούν για την σεξουαλική επιθυμία. Στο ξενοδοχείο της οικογενείας της Amalia φιλοξενούνται οι συμμετέχοντες σ’ ένα συνέδριο ωτορινολαρυγγολογίας. Ένας από τους ενοίκους ο Dr Jano συγκεντρώνει τα βλέμματα της Amalia: σ’ αυτόν αναγνωρίζει μια αποστολή που πρέπει να εκπληρώσει: να σώσει έναν άνδρα από τις αμαρτίες. Ο Dr Jano ή η Amalia θα’ ναι το θύμα και ο θύτης μιας θεϊκής συνωμοσίας ;
Το σύμπαν της ταινίας είναι η σεξουαλικότητα και οι αναστολές, ο πόθος υπό την δυναστεία του οποίου κινούνται τα πρόσωπα και ο ηθικός κανόνας, η επιθυμία και η αθωότητα, τα λεπτά σύνορα που τις χωρίζουν και τα οποία πρόκειται να παραβιαστούν. «Δεν ήθελα να κάνω μια ταινία για την αθωότητα. Αφηρημένες έννοιες όπως αθωότητα και ενοχή, καλό και κακό δεν υπάρχουν γραμμένα στο σενάριο μου. Προτιμώ να δημιουργώ ζωντανά πρόσωπα»: η δήλωση της Lucretia Martel προσδιορίζει και την σκηνοθετικής της προσέγγιση. Η αφήγηση συντίθεται από μικρά στιγμιότυπα: καταγράφει τις κινήσεις, τα βλέμματα, τις συναντήσεις, το άγγιγμα των σωμάτων. Μισάνοιχτες πόρτες, παράξενες γωνίες λήψεις, ιδιόμορφα κοντινά πλάνα, ψίθυροι και χαμηλότονες συζητήσεις: αυτή είναι η πρώτη ύλη των εικόνων και των ήχων. «Η θρησκεία και η ιατρική έχουν ως κοινό στοιχείο το κατατετμημένο σώμα. Αυτό μ’ ενδιαφέρει και είναι γι’ αυτό που ο κεντρικός χαρακτήρας είναι γιατρός» συμπληρώνει η σκηνοθέτις σχετικά μ’ ένα από τα μοτίβα της ταινίας.
Ενεργή συμμετοχή στην παραγωγή έπαιξε η εταιρεία παραγωγής El Deseo του Pedro Almodovar και ο αδελφός του Agustin. Η ταινία έκανε την πρεμιέρα της στο Φεστιβάλ Καννών (2004).
Δ.Μ.