(Η μυστική συνταγή)
του Rubén Gámez

Η ταινία είναι μια από τις πιο σημαντικές ταινίες στην ιστορία του μεξικάνικου κινηματογράφου αλλά και από τις πιο σημαντικές στο χώρο του πειραματικού σινεμά. Αποτελείται από σκόρπιες και άτακτες εικόνες της καθημερινότητας του Μεξικού: Το πρόσωπο μιας κούκλας, ένας φορτοεκφορτωτής που αγκαλιάζει μια γυναίκα (ή έναν νεκρό), η έρημος, οι χωρικοί, ένας άνθρωπος που τρώει ένα σάντουιτς με λουκάνικο, οι αγελάδες, η σφαγή ενός ταύρου, οι ξυλόγλυπτες μορφές των αγίων, το εργοστάσιο και τα μηχανήματα, μια ιερατική σχολή, η παιδική χαρά και το καρουσέλ, ο καουμπόη, το ξυλόγλυπτο εσωτερικό μιας εκκλησίας, ήχοι και διάλογοι από την εκτόξευση ενός πυραύλου, τα στρατιωτικά παραγγέλματα.
Γεμάτη από αλληγορίες και μεταφορές και με επιρροές από Αϊζενστάιν, η ταινία έχει ως κεντρικά στοιχεία το μοντάζ και τον ρυθμό. Οι αναφορές στο σουρεαλισμό και ασπρόμαυρες εικόνες αυτής της πειραματικής ταινίας συλλαμβάνουν όψεις από την εσωτερική «κρυφή» πραγματικότητα μιας χώρας και ενός λαού. Η μουσική των Vivaldi, Straninsky και Velasquez δημιουργούν ένα ηχητικό φόντο που υποστηρίζει τις εικόνες. Η αρχική σκηνή της ταινίας με την κάμερα να τρέχει μέσα στην πλατεία είναι από τις πιο εντυπωσιακές και πιο σπιντάτες στιγμές σε ταινία.
Δ.Μ.