του Mika Kaurismaki
(οι δηλώσεις του σκηνοθέτη)

Στο προηγούμενο μουσικό μου ντοκιμαντέρ, το Moro no Brasil, επέλεξα μία μάλλον κοινωνική άποψη, παρουσίασα ρόλο της μουσικής ως είδος ενός κοινωνικού τελετουργικού επιβίωσης των ανθρώπων. Στο Brasileirinho, η προσέγγισή μου ήταν ελαφρώς διαφορετική. Αυτή τη φορά χρησιμοποίησα τη μουσική, το Choro, για να δείξω το πώς η μουσική έκφραση και απόδοση απεικονίζονται στην καθημερινή ζωή και αντίστροφα. Παρατήρησα με ενδιαφέρον το πώς τα διαφορετικά στοιχεία σχετίζονται μεταξύ τους μέσα στα διαφορετικά περιβάλλοντα απόδοσης.

Το Choro είναι μια πολύ "εύκαμπτη" μουσική, μπορεί να παιχτεί σε διαφορετικά σύνολα και σχηματισμούς, από σόλο μέχρι μεγάλες μπάντες, μπορεί να τραγουδηθεί ή να χορευτεί, και είναι επίσης πολύ κατάλληλη για αυτοσχεδιασμούς. Προσαρμόζεται φυσικά σχεδόν σε οποιοδήποτε μουσικό και κοινωνικό περιβάλλον, από την «Roda de Choro» μέχρι τις αίθουσες συναυλιών. Και εγώ προσωπικά, αφού είδα το Choro στους διαφορετικούς σχηματισμούς και τις καταστάσεις κατά τη διάρκεια των ετών, παρατήρησα ότι, ανάλογα με το συνδυασμό των μουσικών, οι διαφορές μπορούν να είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσες και να έχουν επιπτώσεις άμεσα στη μουσική απόδοση. Τι παίζει κάθε μουσικός, ποιες μουσικές ιδέες φέρνει και πώς αυτές οι ιδέες αντιμετωπίζονται μέσα στο σύνολο, όλα αυτά δημιουργούν την δυναμική της απόδοσης.

Εντούτοις, η ταινία μου δεν έχει να κάνει μόνο με τη μουσική, το Choro, αλλά και με τους ανθρώπους που φτιάχνουν και παίζουν αυτήν την μουσική. Ακόμα κι αν το Choro θεωρείται συχνά ως μουσική της μέσης τάξης, ενώνει ανθρώπους από διαφορετικές φυλές, κοινωνικές τάξεις, φύλα και ηλικίες. Η Βραζιλία είναι χώρα πολλών αντιφάσεων, έχει τεράστιες κοινωνικές αντιθέσεις, ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού ζει σε μια σταθερή μάχη επιβίωσης, αλλά στο τέλος η χαρά – η Alegria –πάντα κερδίζει. Και σε αυτήν την μάχη της χαράς και της θλίψης η μουσική διαδραματίζει έναν εξαιρετικά σημαντικό ρόλο. Προσπάθησα να συλλάβω την «ψυχή» του Choro, του μαγικού συναισθήματος και του μοναδικού συναισθηματικού δεσμού, της μουσικής αδελφοσύνης, μεταξύ όλων των συμμετεχόντων – των μουσικών και του ακροατηρίου - οποιασδήποτε επιτυχούς παράστασης Choro.

(πηγή: σημειώσεις για την παραγωγή)