του The Boy (Αλέξανδρος Βούλγαρης)
b_505X0_505X0_16777215_00_images_2021_nima.jpg

Το Νήμα είναι ένα ψυχαναλυτικό θρίλερ επιστημονικής φαντασίας. Το «νήμα» που συνδέει τους κόσμους των δύο πρωταγωνιστών είναι η μνήμη, η βία και μια μάχιμη ελπίδα. Η αφοσίωση της Νίκης στην αντίσταση προδίδει την αδυναμία της να ανταποκριθεί κι ως μητέρα. Ο Λευτέρης, γιος της Νίκης, κληρονομεί ένα παρελθόν που ο ίδιος πότε του δεν ονειρεύτηκε. Μέχρι που μια μέρα, το «νήμα» που τους συνδέει, ένας αόρατος ψυχολογικός ομφάλιος λώρος, κόβεται. Ο αγώνας της Μητέρας για τα πολιτικά της πιστεύω μεταμορφώνεται σε ψυχολογικές αλυσίδες που φυλακίζουν τον Γιο, ο οποίος πρέπει στο τέλος να αγωνιστεί για τη δικιά του ελευθερία.
Ο Αλέξανδρος Βούλγαρης (The Boy), σκηνοθέτης της ταινίας δηλώνει: "Το Νήμα είναι μια προσωπική ταινία σκανταλιά. Μάλλον είναι για θεατές που τους αρέσουν οι κωμωδίες που δεν έχουν αστεία, οι ταινίες επιστημονικής φαντασίες που οι ήρωες δεν ξέρουν να αλλάξουν μια λάμπα, οι άγριες ερωτικές σκηνές που συμβαίνουν μέσα στο μυαλό, για θεατές που θέλουν όταν βγαίνουν απ’το σινεμά να ψάχνουν το σάουντρακ της ταινίας, για άγρια αγοροκόριτσα και άντρες λάτρεις του μελοδράματος και του καταθλιπτικού τεχνικολόρ, για μυωπικούς που κάτι παθαίνουν με το κόκκινο χρώμα, για θεατές που μια μέρα δεν θα ντρέπονται να κλάψουν δίπλα στον φίλο τους."
Επιπλέον, σε μια συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Αλέξανδρος Βούλγαρης μεταξύ άλλων δηλώνει: "Το νήμα που ακολουθεί ο θεατής, κατά τη διάρκεια της ταινίας είναι το νήμα ενός τραύματος. Οδηγήθηκα στην επιλογή του να βλέπουμε μόνο ένα πρόσωπο, γιατί ήθελα να εστιάσω αυστηρά στους δυο κεντρικούς χαρακτήρες που στην ουσία είναι ένας. Οι υπόλοιποι, απρόσωποι χαρακτήρες καλούν τον θεατή να τους δώσει αυτός το πρόσωπο που ο ίδιος φαντάζεται με τον ίδιο τρόπο που το κάνει όταν διαβάζει ένα μυθιστόρημα.(...)  Ήθελα η ταινία να έχει μέσα της όλα τα στοιχεία της ζωής, όπως εγώ την αντιλαμβάνομαι. Γι' αυτό και είναι εξίσου βίαιη και τρυφερή ή πολιτική και ερωτική ή ό,τι άλλο. Αναφορές έχω πολλές και στη συγκεκριμένη ταινία μελέτησα πάρα πολύ και σε διαφορετικές κατευθύνσεις, άλλα η οδηγία για εμένα και τους συνεργάτες μου ήταν να βρούμε, μέσα από αυτή τη διαδικασία, τη δική μας φωνή."

(δ.τ.)