του Γιάννη Οικονομίδη

Η ταινία είναι μια συγκλονιστική απεικόνιση της ανθρώπινης κατάστασης μέσα σ’ ένα τοπίο βαρβαρότητας.
Κεντρικός ήρωας της ταινίας είναι ο Τάκης. Μεσήλικας, εργάτης σε βιοτεχνία. Παντρεμένος, προδομένος και με μωρό νεογέννητο. Ο Τάκης έχει πέσει στα νύχια του λύκου. Ο Τάκης προσπαθεί να ξεφύγει. Ο Τάκης ψάχνει για λεφτά. Έχει οικογένεια, μωρό, σπίτι... Ο Τάκης είναι κερατάς. Την αγαπά και υποφέρει... Ο Τάκης τρελαίνεται εκεί όπου δουλεύει. Δεν μιλάει. Προσπαθεί να ξεφύγει. Κανείς δεν τον αφήνει σε ησυχία. Η γυναίκα, ο εργοδότης, ο τοκογλύφος, οι συγγενείς, οι φίλοι. Η καφρίλα των γύρω του είναι μεγάλη. Ο χειρότερος όμως είναι το αφεντικό... Ο Τάκης έχει έναν φίλο και συγγενείς. Αλίμονο!... Ο Τάκης δεν έχει πια χρόνο. Έχει όμως ένα βαρύ μαύρο σύννεφο μέσα στο κεφάλι του και όλα σκοτεινιάζουν... Ο Τάκης δεν λέει πολλά. Έχει μεγάλη καμπούρα και φορτώνει. Φορτώνει και βουλιάζει. Βία και καταπίεση. Λεκτική, ψυχική, σωματική. Όλοι εναντίον ενός και ο Θεός εναντίον όλων…
Ο ήρωας απαθής στην αρχή, δέχεται την βία του περίγυρού του και οργισμένος στη συνέχεια διολισθαίνει σιγά –σιγά προς τα απώτατα όρια του. Τα μυστικά, τα ψέματα, η βία, η κακία, η προδοσία, η επίθεση, η σκληρή γλώσσα, η αλήθεια, το συναίσθημα, η άγρια επιβίωση -όλα είναι εδώ, τον ταπεινώνουν και εντέλει τον συνθλίβουν. Και τότε θα μεταμορφωθεί.
Στη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του, ο Γιάννης Οικονομίδης αρνείται τον ρεαλισμό της πρώτης (Σπιρτόκουτο) και δίνει στην αφήγηση ένα ισχυρό υποκειμενικό τόνο. Όλη η ταινία αναδύεται μέσα από τα σωθικά του ήρωα καθώς αυτός έρχεται αντιμέτωπος το σύμπαν της βαρβαρότητας. Το εχθρικό περιβάλλον, η βαναυσότητα και αγριότητα την οποία αποδέχεται σχεδόν αδιαμαρτύτητα εσωτερικεύονται και συσσωρεύονται. Αυτό που περιγράφει η ταινία είναι ένα στιγμιότυπο της ανθρώπινης κατάστασης: είναι η κόλαση που βιώνει κάποιος όταν έρχεται σε επαφή με τους άλλους.
Ο σκηνοθέτης στο σημείωμα του αναφέρει: «Ένας άνθρωπος... πολλοί άνθρωποι... η Κόλαση. Ξύπνιος μέσα στον εφιάλτη του ή απλά ένας ακόμα για σφάξιμο; Η γεωγραφία της δυστυχίας του Τάκη δεν είναι τίποτα άλλο, παρά το τρομακτικό σύμπαν μιας ταινίας που εικονογραφεί νέτα-σκέτα τον κόσμο των θηρίων. Σε κάθε περίπτωση πάντως, θύτες και θύματα έχουν βαμμένη την ψυχή τους με αίμα...».
Η ταινία συμμετείχε μεταξύ άλλων και στα Φεστιβάλ Καννών 2006 (45e Semaine Internationale de la Critique) και στο Pusan International Film Festival. Κέρδισε στα Κρατικά Βραβεία Ελληνικού Κινηματογράφου 2006 το Βραβείο Ερμηνείας σε Β' γυναικείο ρόλο η Μαρία Ναυπλιωτου. Επίσης κέρδισε το βραβείο ΠΕΚΚ (Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου) για τη Καλύτερη Ελληνική Ταινία 2006. Στο σκεπτικό της βράβευσης αναφέρεται ότι η ταινία βραβεύεται «για την δημιουργική εκμετάλλευση της αφαίρεσης, για τις ρωμαλέες ερμηνείες και για την επιθετική ανάδειξη της νεοελληνικής βαρβαρότητας».