του Olivier Assayas
(οι δηλώσεις του σκηνοθέτη)
board2.jpg
Μια μέρα στις ειδήσεις άκουσα για τη δολοφονία του ενός πολύ γνωστού Γάλλου τραπεζίτη κατά τη διάρκεια μιας σαδομαζοχιστικής συνεύρεσης. Μου φάνηκε το περιστατικό σαν να είχε βγει από την ταινία μου Demonlover (2002). Σκέφτηκα μια γυναίκα που καταδιώκεται, προσπαθώντας να δραπετεύσει και από το δολοφόνο αλλά και από το παρελθόν της.
Ήθελα το δεύτερο μέρος να είναι για την απόδραση, όταν είναι απελπισμένη και συνεχώς σε κίνηση. Ήξερα ότι το πρώτο μέρος θα μπορούσε να διαδραματίζεται σε οποιαδήποτε δυτική πόλη. Όμως το δεύτερο μέρος έπρεπε να διαδραματίζεται στο Χονγκ Κονγκ. Ήθελα να κάνω μια ταινία για το Χονγκ Κονγκ εδώ και πολύ καιρό επειδή αγαπώ την πόλη και πιστεύω ότι από οπτική πλευρά είναι πολύ θεαματική. Έχει από μόνη της μια απίστευτη ενέργεια. Πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου υπήρχε η σκέψη να κάνω μια ταινία για το Χονγκ Κονγκ και υποθέτω ότι αυτή η ιστορία μού έδωσε την ευκαιρία να την κάνω.
board1.jpgΉθελα να κινηματογραφήσω το Χονγκ Κονγκ με τον τρόπο που το κάνουν οι σκηνοθέτες του Χονγκ Κονγκ, όχι όπως το κάνουν οι δυτικοί σκηνοθέτες, οι οποίοι φέρνουν το συνεργείο τους και μεταφέρουν τον τρόπο δουλειάς τους. Ήθελα να εργαστώ με κινέζικο συνεργείο και γι’ αυτό ελάχιστοι δυτικοί εργάστηκαν μαζί μου στην ταινία. Όταν εργάζεσαι σε μια ξένη πόλη πρέπει να προσαρμοστείς, να δεις τις συνήθειες σου και να τις αμφισβητήσεις,. Ορισμένες φορές κάποια πράγματα γίνονται στο Χονγκ Κονγκ με πιο εύκολο τρόπο και κάποια άλλα στη Γαλλία γίνονται με τρόπους πιο αποτελεσματικούς. Προσπάθησα λοιπόν να συνδυάσω με το πιο βολικό τρόπο τις συνήθειες των γαλλικών συνεργείων μ’ αυτές του Χονγκ Κονγκ.
Ήθελα να κάνω μια ταινία κινηματογραφικού είδους, ένα φιλμ -νουάρ αλλά μοντέρνο. Να μην βασίζεται στην κινηματογραφική λογική αλλά με κάποιον τρόπο σε πράγματα που συμβαίνουν το σύγχρονο κόσμο. Η ταινία βρίσκεται μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας. Στις σκηνές του Χονγκ Κονγκ που έχουν κινηματογραφηθεί στο δρόμο υπάρχει κάτι ντοκιμαντερίστικο. Επιπλέον όμως βρισκόμαστε σ’ ένα φανταστικό σύμπαν και κινούμαστε από τον ένα κόσμο στον άλλο και αντίστροφα.

(αποσπάσματα από συνέντευξη τύπο στο Φεστιβάλ Καννών 2007).