(Δεν Κρατιέμαι)
του Pedro Almodóvar

Δραματική κωμωδία χαρακτήρων, η ταινία του Pedro Almodóvar είναι κυρίως μια ανάλαφρη στους τόνους άσκηση, με μέσα περιορισμένα.
Η ταινία -της οποίας ο ισπανικός τίτλο είναι "Οι επιβάτες εραστές"- έχει στο κέντρο τους επιβάτες μίας υπερατλαντικής πτήσης, η οποία, λόγω τεχνικού προβλήματος, υποχρεώνεται σε αναγκαστική προβλήματος. Πριν όμως πραγματοποιηθεί η προσγείωση και το πρόβλημα έχει ένα αίσιο τέλος, υπάρχει ένα χρονικό διάστημα, όπου η αβεβαιότητα για το μέλλον επικρατεί μεταξύ τους. Είναι αυτός ο δραματικός χρόνος της ταινίας.
Μέσα στα στενά αυτά χρονικά όρια, ο σκηνοθέτης τοποθετεί μια σειρά από εκκεντρικούς, κατά το πλείστον, χαρακτήρες: η πρώην σεξ σταρ, ο πληρωμένος δολοφόνος, ο διεφθαρμένος τραπεζίτης που το σκάει, οι νεόνυμφοι, η σαραντάχρονη παρθένα, οι ανήσυχοι ως προς τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό, πιλότοι. Όμως εκκεντρικότεροι όλων, και πρόσωπα που ενορχηστρώνουν το κωμικό, είναι οι τρεις γκέι αεροσυνοδοί. Η εξ’ ανάγκης συναναστροφή, αλλά και η αναζήτηση των σεξουαλικών (και όχι μόνων) απολαύσεων, είναι ότι προκαλεί το κωμικό. Το περιορισμένο του χώρου -η πρώτη θέση του αεροπλάνου- και το περιορισμένο του χρόνου θα ωθήσουν τα πρόσωπα σε μια σειρά από αναθεωρήσεις της ζωής τους –και αυτό συνιστά το δραματικό συμπλήρωμα του κωμικού.
Αν και ο περιορισμός στο χώρο δεν προσφέρει την ευκαιρία στο σκηνοθέτη να αναπτύξει τα τόσο γνώριμα από τις άλλες ταινίες του, πλούσια σε αντιθέσεις, χρωματικά σχήματα, ωστόσο τού δίνει τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει ξανά δραματικά μέσα, που στο παρελθόν ήταν κεντρικά σε ταινίες όπως Mujeres al borde de un ataque de nervios/ Γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης. Είναι λοιπόν ο πανικός και η υστερία του έρωτα, που σ’ ένα βαθμό πυροδοτούν το κωμικό, αλλά και που ωθούν τα πρόσωπα στην υπέρβαση των ορίων τους –κάτι τόσο κοινό στο σινεμά του Pedro Almodóvar.
Επιπλέον, από τη σκοπιά της παραγωγής, η ταινία θα μπορούσε να θεωρηθεί και ως μια πρόκληση για τον σκηνοθέτη της. Τα μεγέθη της παραγωγής είναι καταφανώς μικρά και το γεγονός ότι ο Pedro Almodóvar υπερβαίνει τους όποιους περιορισμούς με ένα τρόπο δημιουργικό -αρκεί κάποιος να δει το χορευτικό ιντερμέτζο ή την κορύφωση του δράματος, την αναγκαστική προσγείωση - είναι μια απόδειξη ότι παραμένει ένας σκηνοθέτης πιστός -και όχι μόνο από αισθητικής πλευράς- στο επαγγελματικό ήθος που διέκρινε τους σκηνοθέτες του χολιγουντιανού συστήματος παραγωγής. Κάθε περιορισμός -οικονομικός ή άλλος- οξύνει τη εφευρετικότητα, είναι μια ευκαιρία για δημιουργική αισθητική.

Δημήτρης Μπάμπας