(Συνθήματα)
του Gjergj Xhuvani
(οι δηλώσεις των συντελεστών)

Pascal Judelewicz (παραγωγός)
Ήταν για μένα σε κάθε περίπτωση η πιο εύκολη ταινία που έχω ποτέ κάνει. Δημιουργήθηκε σιγά -σιγά. Βασίστηκε σ' ένα βιβλίο του Ylljet Alicka με τίτλο Πέτρινα Συνθήματα του 1996. Τον συναντήσαμε σ' ένα φεστιβάλ και μετά συναντήσαμε τον Gjergj Xhuvani. Όλα δημιουργήθηκαν με τον πιο ευχάριστο τρόπο: η συγγραφή του σεναρίου, τα γυρίσματα, το μοντάζ. Τα πάντα έγιναν με γαλήνη, ηρεμία και καλό χιούμορ. Ένα γαλλικό συνεργείο πήγε στην Αλβανία και εκεί η καλή θέληση των πάντων μας έδωσε την αίσθηση ότι όλη η χώρα είχε την επιθυμία να κάνει κινηματογράφο και αυτή η επιθυμία ακολούθησε την ταινία από τις αρχές της δημιουργίας της.

Ylljet Alicka (σεναριογράφος)
Δεν σκέφθηκα εγώ την υπόθεση της ταινίας. Ήταν ο Pascal Judelewicz που μετάφρασε το βιβλίο μου στα Γαλλικά. Ήταν αυτός που μου πρότεινε να γράψω ένα σενάριο. Και μετά υπήρχε συνεργασία. Από τη στιγμή, που το σενάριο δημιουργήθηκε, προσπάθησα να συνεργαστώ με τον σκηνοθέτη. Και η οπτική του ανταποκρινόταν πολύ καλά στην απλότητα ή την απλοϊκότητα της ιστορίας. Από την αρχή συνεργάστηκα με πολύ στενά και αυτό που βλέπεται είναι το αποτέλεσμα.

Gjergj Xhuvani (σκηνοθέτης)
Διάβασα μέσα σε μια νύχτα το σενάριο. Ήταν στα αλήθεια ενδιαφέρον, φαινόταν ότι θα γινόταν μια πολύ καλή ταινία. Και ναι! Η δημιουργία αυτής της ταινίας ήταν μια πολύ καλή εμπειρία από την αρχή μέχρι το τέλος, από την ανάγνωση του σεναρίου έως τη σκηνοθεσία της τελευταίας σκηνής.
Στην Αλβανία εκείνη την εποχή, που διαδραματίζεται η ταινία, υπήρχαν όλων των ειδών πομπώδεις τελετές οργανωμένες από μέλη του κόμματος, όταν τα μέλη του Πολιτικού γραφείου περνούσαν από κάπου μετά αυτοκίνητα τους -όπως γίνεται στην ταινία με τον Γενικό Γραμματέα. Τα πάντα γινόταν έτσι ώστε, να φαίνονται ως αυθόρμητες αντιδράσεις, όμως φυσικά τίποτε δεν ήταν έτσι.
Η δημοκρατία υπάρχει στην Αλβανία μόνο μετά το 1991. Είναι τόσο εύθραυστη και το παρελθόν είναι τόσο κοντινό που ο κόσμος όταν είδε στα γυρίσματα τα παιδιά να φορούν κόκκινες μαντίλες και να "κτίζουν" συνθήματα, διχάστηκε ανάμεσα σε μια στιγμή αμφιβολίας και τη νοσταλγία. Ήταν η ζωή τους. Δεν μπορείς να αρνηθείς ένα κομμάτι του εαυτού σου. Κάποιο ηλικιωμένοι με ρώτησαν αν είμαι κομμουνιστής ή δημοκράτης.
Απάντησα απλώς ότι γυρίζω μία ταινία.

(συνέντευξη τύπου στο φεστιβάλ Καννών 2001, και δήλωση του σκηνοθέτη στο περιοδικό Moving Picture, 13 Μαίου 2001).