του Volker Schlöndorff

Κάπου στις αχανείς στέπες της Κεντρικής Ασίας υπάρχει ένας θησαυρός. Ένας άντρας φαίνεται να ξέρει το μυστικό και έχει τον αρχαίο χάρτη. Όμως, στην διαρκή αναζήτησή του ο ήρωάς μας -στην πραγματικότητα- δεν ζητάει θησαυρούς και δόξα. Ζητάει να σώσει την ψυχή του ή να βρει τη λύτρωσή του από τους προσωπικούς του εφιάλτες… Στον δρόμο του, σε αυτήν την «οδύσσεια» περιπλάνησή του, η μοίρα θα σταθεί ευγενική μαζί του, στέλνοντάς του έναν φύλακα άγγελο, την Ουλζάν, αλλά και έναν καλό φίλο, έναν ξεχασμένο σαμάνο… Ο ήρωας έχει να διαλέξει, τώρα, ανάμεσα στην τέχνη της ζωής και τον έρωτα…
Μια ταινία, για την πορεία του σύγχρονου ανθρώπου προς τη λύτρωση, το πραγματικό νόημα της ύπαρξης, την κάθαρση.
Ο σκηνοθέτης Volker Schlöndorff περιγράφει ως εξής τον κεντρικό ήρωα: “”Ποτέ δεν γνώρισα λύπη πιο μεγάλη που το διάβασμα να μην σκόρπιζε”. Κάποτε και εγώ το πίστευα αυτό. Όμως η απώλεια -μέσω του θανάτου- ενός παιδιού, της συζύγου ή ενός φίλου, δεν είναι αυτό το είδος της θλίψης. Η δίψα για ζωή μπορεί να χαθεί μέσα από μια τέτοια εμπειρία. Και σίγουρα το πιο έντονο παράδειγμα των προηγουμένων είναι απώλεια της οικογένειας. Επιλέγοντας να δώσει έμφαση εκεί ο Jean-Claude Carriere (σ.τ.ε. σεναριογράφος της ταινίας) ήθελε να υψώσει τον πήχη όσο το δυνατόν περισσότερο. Ένας άνδρας τόσο θλιμμένος που δεν έχει παρά μια επιθυμία να εξαφανιστεί. Για να το κάνει αυτό, του προσφέραμε τον πιο εκτενή χώρο, τον πιο αραιοκατοικημένο, τον πιο άγνωστο: τις στέπες της Κεντρικής Ασίας. Μόνο εκεί μπορεί να συμβεί το θαύμα της ζωής. Όσο πιο μόνος είναι τόσο πιο έρημα είναι τριγύρω του. Όμως όσο πιο πολύ φλέγεται τόσο πιο πολύ ψύχεται. Και όσο πιο πολύ περπατά, τόσο η ζωή επιστρέφει μέσα του. Πίστευε ότι θέλει να πεθάνει όμως περπατώντας, το σώμα του τον διδάσκει, τον μαθαίνει ότι στην πραγματικότητα είναι ένας άνθρωπος που αγαπά τη ζωή” .

(πηγή δελτίο τύπου)