της Sylvie Verheyde
(το σημείωμα της σκηνοθέτιδος)

Η ταινία βασίζεται στις αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων και ιδιαίτερα την πρώτη μου χρονιά στο γυμνάσιο, το 1977. Ήθελα εδώ και χρόνια να κάνω μια ταινία από αυτό το κομμάτι της ζωής μου και όταν ο γιος μου μπήκε στο γυμνάσιο πριν από 4 χρόνια αποφάσισα να καθίσω και να το γράψω. Την εποχή εκείνη, το '77, υπήρχαν πολύ καυτά θέματα της επικαιρότητας που αφορούσαν την παιδεία, τις κοινωνικές και ταξικές αλλαγές και διαμόρφωσαν δραστικά την οπτική μου πάνω σε όλα τα πράγματα. Παρά ταύτα μου δόθηκε η ευκαιρία να πάω σχολείο και να μορφωθώ. Ήθελα να μιλήσω για αυτήν την ευκαιρία.

Η Στέλλα είναι με έναν τρόπο αυτοβιογραφική ταινία. Κι εγώ μεγάλωσα σε ένα λαϊκό καφέ μπαρ. Ήταν ένα μέρος σκληρό, βίαιο πολύ μακριά από τα μέρη που πρέπει να μεγαλώνει ένα παιδί. Όπως η Στέλλα, πήγα σε ένα παρισινό σχολείο, έφτασα μόνη μου την πρώτη μέρα με μια μπάλα ποδοσφαίρου. Όπως εκείνη, έφτυσα ένα αγόρι και γύρισα με μαύρο μάτι στο σπίτι μου το πρώτο βράδυ!.

Οι σκηνές στο καφέ ήταν η μεγαλύτερη ανησυχία μου. Όταν έχεις μεγαλώσει σε ένα τέτοιο μέρος, νιώθεις ότι κάθε καφέ που μπαίνεις είναι κατά κάποιον τρόπο το σπίτι σου. Και πάνω απ' όλα η ζωή σε ένα καφέ είναι οι ζωές του Σέρτζιο και της Ρόζι, των γονιών, αλλά και των πελατών, των ανθρώπων που συχνάζουν εκεί. Διάλεξα ένα σύνολο από πολύ διαφορετικούς ανθρώπους ηθοποιούς αλλά και μη ηθοποιούς για να δώσω ζωντάνια και ρεαλισμό στις σκηνές χρησιμοποιώντας κάμερα στο χέρι. Στο σχολείο πάλι η κάμερά μου ήταν πολύ σταθερή: είναι ένας χώρος με κανόνες και πειθαρχία.

Η ματιά πάνω στους ενήλικες είναι τρυφερή αλλά και σκληρή συνάμα. Αν η ζωή είναι σκληρή, δεν είναι σκληρή μονάχα για την Στέλλα. Με αυτήν την έννοια, όλοι οι ενήλικες έχουν δικαιολογίες και θέλουν να κάνουν το καλύτερο, παρά το γεγονός ότι οι περισσότεροι δεν είναι ικανοί. Οι γονείς της Στέλλα, για παράδειγμα, δεν είναι τέρατα. Έχουν εκρήξεις, αδυναμίες αλλά αγωνίζονται για τη ζωή τους. Πάνω από όλα η ταινία είναι η ζωή μέσα από τα μάτια ενός παιδιού που είναι γεμάτο ελπίδα. Και όλοι οι χαρακτήρες, εκτός ίσως από τον Μπούμπου, είναι ζωντανοί.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)