του James Franco

Ταινία πορτραίτο μιας ιδιόρρυθμης και εκκεντρικής προσωπικότητας αλλά και απεικόνιση μιας συμβιωτικής (φιλικής) σχέσης, η ταινία του αμερικάνου ηθοποιού είναι ταυτόχρονα και ένας φόρος τιμής (αποκαλυπτικός στον χαρακτήρα του) στις πηγές των απολαύσεων του cult κινηματογράφου.
1998. Σαν Φρανσίσκο. Ένα μάθημα υποκριτικής. Μια εντυπωσιακή στην υπερβολή της ερμηνεία από έναν σπουδαστή: O Tommy Wiseau μια ιδιαίτερη προσωπικότητα μαθητεύει με πάθος στην υποκριτική. Εκεί θα γνωριστεί με τον εντυπωσιασμένο από την ερμηνεία του, Greg Sestero, έναν επίσης φέρελπι μαθητευόμενο ηθοποιό. Με πρότυπο τον James Dean, αποφασίζουν και οι δύο μαζί να κυνηγήσουν το όνειρο τους στο Λος Άντζελες. Θα συγκατοικήσουν, για την ακρίβεια ο Greg θα φιλοξενηθεί από τον φίλο του και θα αναζητήσουν την τύχη τους στις χιλιάδες ακροάσεις στην Πόλη των Αγγέλων. Εκεί, όμως, η ζωή θα φανεί σκληρή με τον Tommy Wiseau. Αντιμέτωπος με την αποτυχία και την απόρριψη, θα στραφεί προς τη δημιουργία: θα γράψει το σενάριο και θα αποφασίσει να σκηνοθετήσει μια ταινία. Για την ακρίβεια, να χρηματοδοτήσει την παραγωγή της. Ωστόσο, η πορεία προς την υλοποίηση του σχεδίου, δηλαδή η πραγμάτωση του ονείρου, και κυρίως το τελικό αποτέλεσμα της, είναι απολύτως αποκαλυπτικό της ιδιορρυθμίας του χαρακτήρα...
Βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, η ταινία είναι ουσιαστικά ένα μυθοπλαστικό «making of» μιας θρυλικής cult ταινίας: του The Room (2003), μια ταινία που απορρίφθηκε από την κριτική, για να κερδίσει την αποδοχή του κοινού στις μεταμεσονύκτιες προβολές και να αποκτήσει ένα χαρακτήρα cult. Περιγραφή της άλλης, και όχι τόσο λαμπερής όψης της «βιομηχανίας των ονείρων», η αφήγηση επικεντρώνεται στην προσωπικότητα του Tommy Wiseau (που υποδύεται ο σκηνοθέτης της ταινίας και ηθοποιός σταρ James Franco), ένα πρόσωπο που με επιμονή διεκδικεί το όνειρο. Κυρίως, όμως, στέκεται στη σχέση με τον φίλο του Greg Sestero (στο ρόλο ο Dave Franco), μια σχέση που έχει ένα συμβιωτικό χαρακτήρα. Οι θύελλες, οι εκρήξεις και οι εντάσεις της μεταξύ τους σχέσης αλλά και των γυρισμάτων: Ό,τι αναδεικνύεται είναι η εγωπάθεια, η υπερβολή, ο ναρκισσισμός, η ιδιορυθμία του Tommy Wiseau. Όμως αυτά δεν είναι τα δομικά στοιχεία για ένα δράμα, όπως θα περίμενε κανείς. Ό,τι καταγράφεται και προβάλλεται στον κινηματογράφο, δηλαδή η ιδιαιτερότητα του προσώπου, μεγεθύνεται και γι' αυτό γίνεται αβάσταχτο, ανυπόφορο. Όμως είναι ακριβώς αυτό από το οποίο προκύπτει το κωμικό της ταινίας, τόσο αυτής που παρακολουθούμε όσο και της αναφερόμενης σ' αυτήν, του The Room. Το αβάσταχτο και ανυπόφορο για να γίνει υποφερτό πρέπει να γίνει κωμικό. Αυτή εξάλλου δεν είναι και η πηγή του cult;
Γι' αυτό, ό,τι ξεκινά ως ένα αληθινό δράμα για την συντριβή των ονείρων καταλήγει να γίνει μια κωμωδία. Και αυτό ακριβώς είναι μια αληθινή κινηματογραφική ανατροπή...

Δημήτρης Μπάμπας