του Damien Chazelle

Η ταινία αφηγείται την ιστορία της Mia, μιας επίδοξης ηθοποιού και του Sebastian, ενός αφοσιωμένου στην τζαζ μουσικού, που αγωνίζονται να τα βγάλουν πέρα σε μια μεγαλούπολη. Μια πόλη όπου οι ελπίδες και τα συναισθήματα συνθλίβονται. Αυτό το πρωτότυπο μιούζικαλ της καθημερινής ζωής που εκτυλίσσεται στο σύγχρονο Λος Άντζελες, διερευνά τη χαρά και τον πόνο όταν επιδιώκεις τα όνειρα να γίνουν πραγματικότητα.
Με τους Ryan Gosling, Emma Stone, John Legend, J.K. Simmons, Finn Wittrock.
Ο σκηνοθέτης της ταινίας, Damien Chazelle δηλώνει : “Με το La La Land, ήθελα να κάνω ένα μιούζικαλ για καλλιτέχνες και ονειροπόλους, και τον αγώνα τού να εξισορροπείς τα όνειρα με τις απαιτήσεις της πραγματικής ζωής.
“Κόλλησα” με τα μιούζικαλ την πρώτη φορά που είδα τις ταινίες του Jacques Demy, και από τότε δεν ξεκόλλησα. Κανένα άλλο κινηματογραφικό είδος δεν με συγκινεί τόσο πολύ. Τα μιούζικαλ μπορεί να είναι φανταστικά, αλλά κανένα άλλο κινηματογραφικό είδος δεν είναι πιο συναισθηματικά ειλικρινές (...). Η ταινία μιούζικαλ έχει σχέση με μια συγκεκριμένη λογική - όπου το περπάτημα μπορεί να γίνει χορός και η συνομιλία μπορεί να γίνει τραγούδι. Υπάρχει πάντα μια εξήγηση γι 'αυτό; Όχι δεν χρειάζεται να υπάρχει: αυτή είναι η ομορφιά! Επίσης αφορά την ενδιάμεση κατάσταση -τα ασαφή σύνορα μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας, όταν η μαγεία και η καθημερινότητα αναμειγνύονται μεταξύ τους. Αφορά τη χαρά, αυτό το μεταβαλλόμενο και ασαφές συναίσθημα που παίρνετε όταν αρχίζει η μουσική, όταν το μέλλον μοιάζει άπειρο. Και τέλος, αφορά τη μελαγχολία:γιατί το κάθε τραγούδι πρέπει κάποια στιγμή να τελειώσει.
Ήθελα να κάνω μια ταινία γι' αυτά τα μεγάλα όνειρα, χρησιμοποιώντας το πιο υπερυψωμένο από τα κινηματογραφικά είδη, για την ανίχνευση της κίνησης μέσα και έξω από το τραγούδι, προς και μακριά από το όνειρο, μ' έναν τρόπο που να δίνει την αίσθηση -ελλείψει μιας καλύτερης λέξης-, πραγματικό. Πάνω απ 'όλα,ήθελα να αφηγηθώ μια συναισθηματική και γεμάτη, αποχρώσεις ιστορία στο ύφος μιας ενός ’Scope έπους με τραγούδι-και-χορού- το πρώτο κοκκίνισμα του έρωτα, την λύπη μιας χαμένης ευκαιρίας, την ελπίδα ότι ένα όνειρο που μπορεί να γίνει τελικά πραγματικότητα -ό,τι δηλαδή μπορεί να κάνει τη ζωή μιούζικαλ.”


(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή, κατάλογος Φεστιβάλ Βενετίας)