του David Fincher
(οι δηλώσεις του σκηνοθέτη)

Το σενάριό μας αναπαράγει σχεδόν αυτούσιο το μεγαλύτερο μέρος του μυθιστορήματος του Λάρσον/ Stieg Larsson. Ωστόσο, εκείνο που μας ενδιέφερε πρωτίστως, ήταν να επικεντρωθούμε στους δύο βασικούς του χαρακτήρες και στην ιδιόμορφη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσά τους, η οποία εμπεριέχει ποικίλες προστριβές και άφθονες δραματικές εξάρσεις. Μια σχέση, η οποία, άλλωστε, ήταν και εκείνη που ανέδειξε το βιβλίο του Λάρσον σε κοινωνικό και εκδοτικό φαινόμενο
Το Κορίτσι με το Τατουάζ/ The Girl with The Dragon Tattoo είναι ξεκάθαρα μια σκληρή και ασυμβίβαστη ταινία, η οποία περιστρέφεται γύρω από το διαχρονικό φαινόμενο της γυναικείας κακοποίησης. Φροντίσαμε, όμως, να είμαστε πολύ προσεκτικοί στους χειρισμούς μας, ούτως ώστε ο θεατής να μη νιώσει στιγμή πως παρακολουθεί μια “ξερή” ιστορία εκδίκησης, αλλά να αντιληφθεί πως υπάρχουν πολλοί και διαφορετικοί, εξίσου σημαντικοί λόγοι που ωθούν ένα θύμα να εξελιχθεί σε θύτη.
Κατά την άποψή μου, η πρώτη αυτή ταινία της τριλογίας ανήκει στον Μίκαελ Μπλόμκβιστ [/Mikael Blomkvist σ.τ.ε. τον χαρακτήρα υποδύεται ο Daniel Craig]. Είναι ο πιο συμβατικός από τους δύο τους και η Λίζμπεθ [/Lisbeth Salander σ.τ.ε. τον χαρακτήρα υποδύεται η Rooney Mara] είναι κάτι σαν “δορυφόρος”, που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από εκείνον. Θεωρώ πως ο Ντάνιελ (Κρεγκ), ο οποίος πέρα από ιδιαίτερα επιβλητικός ως παρουσία είναι και ένας εξαίρετος ηθοποιός, τον ενσαρκώνει υποδειγματικά, καθιστώντας εξόχως ευδιάκριτη την κάθε συναισθηματική απόχρωση του χαρακτήρα του.
Η αίσθηση που είχα για τον χαρακτήρα του Μπιούρμαν [/ Nils Bjurman σ.τ.ε. τον χαρακτήρα υποδύεται ο Yorick van Wageningen], του εντεταλμένου κηδεμόνα της Λίζμπεθ, ήταν πως δεν επρόκειτο για τον “παραδοσιακό κακό” που συναντάμε σε τέτοιου είδους ταινίες, αλλά για ένα άτομο φαινομενικά φυσιολογικό. Ο Μπιούρμαν δεν είναι βιαστής “εκ πεποιθήσεως”, αλλά κάποιος που πιστεύει πως μια κοπέλα ευέξαπτη, αντικοινωνική και με ιστορικό καταχρήσεων, όπως η Λίζμπεθ, απλώς δεν αξίζει το σεβασμό του.
(...) Όσον αφορούσε, τέλος, στο που θα εξελισσόταν η ιστορία που παρακολουθούμε στο “Κορίτσι με το Τατουάζ”, η απόφασή μας με τον Στίβεν να παραμείνουμε στη Σουηδία, ήταν απολύτως συνειδητή και προήλθε από την πεποίθησή μας πως δεν υπήρχε κανένας τρόπος να “μεταφράσουμε” τοπογραφικά την πλοκή του βιβλίου. Το Σιάτλ και το Μόντρεαλ που είχαμε σκεφθεί κάποια στιγμή ως πιθανές εναλλακτικές τοποθεσίες, καταλήξαμε πως δε θα ήταν λειτουργικές, καθώς οι διάφορες παράμετροι της ιστορίας είναι βαθιά ριζωμένες στη σουηδική πραγματικότητα.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)