(μια ανάρτηση στο Facebook)
Τέλης Σαμαντάς
Ανάρτηση στις 14 Δεκεμβρίου 2015
ΑΝΑΦΟΡΕΣ: Σε πνεύμα γαλλικό –με πολύ Ισπανία
---------
«Ο Πόλεμος τελείωσε» («La Guerre est finie» 1966), του Αλέν Ρενέ σε σενάριο του Χόρχε Σέμπρουν. Με τον Υβ Μοντάν, την Ίνγκριντ Τούλιν, την Ζενεβιέβ Μπυζόλ. Μουσική: Τζιοβάνι Φούσκο.
Και μια λεπτομέρεια: Η ταινία προβλήθηκε στην Ελλάδα την περίοδο της χούντας, λογοκριμένη, σε βασικές σκηνές της. Ανάμεσα στις κομμένες σκηνές και η σύσκεψη της ΚΕ του Ισπανικού ΚΚ στο Παρίσι, όπου ο τότε ΓΓ Σαντιάγκο Καρίγιο (σε συνέχεια από τους ηγέτες του Ευρωκομμουνισμού) κατεβάζει τη γραμμή για Γενική Απεργία στην Ισπανία. Γραμμή με την οποία διαφωνεί ο Ντιέγκο Μόρα (Υβ Μοντάν), αλλά που είναι υποχρεωμένος να επιστρέψει, παράνομος, στην Ισπανία για να την εφαρμόσει. (Σημειωτέον πως ο ίδιος ο Σέμπρουν -μέλος της ΚΕ με το ψευδώνυμο Φεδερίκο Σάντσεθ- διαγράφηκε από το κόμμα ακριβώς για τις διαφωνίες του με την αντιρεαλιστική και αδιέξοδη «επαναστατική γυμναστική» που ακολουθούσε εκείνη την εποχή το ΚΚΙ).
Τη σκηνή αυτή ακριβώς αποφασίσαμε τότε, τα μέλη της Συντακτικής Επιτροπής του «Σύγχρονου Κινηματογράφου» (Βασίλης Ραφαηλίδης, Διαμαντής Λεβεντάκος, Γιάννης Μπακογιαννόπουλος, Θόδωρος Αγγελόπουλος, Κώστας Σφήκας, Τώνης Λυκουρέσης, Γιώργος Κόρρας, Γιάννης Σμαραγδής, Αλίντα Δημητρίου, Τέλης Σαμαντάς, -από όσους θυμάμαι), να μεταφράσουμε και να δημοσιεύσουμε στο περιοδικό. Τα αποτελέσματα τα αντιμετωπίσαμε ο Ραφαηλίδης κι εγώ στη Μπουμπουλίνας. (Όχι δηλαδή και τίποτα φοβερό, κάτι σκαμπιλάκια). Το συγκεκριμένο τεύχος πάντως εξαντλήθηκε.
Αρέσει στους Thomas Linaras, Michel Demopoulos και σε 25 ακόμη.
Σχόλια
Solon Sarakenidis
Εκείνη την εποχή-Ιανουάριος 1970-ήμασταν 4 εξ αναβολής φαντάροι που πήγαμε να καταταγούμε στο κέντρο διερχομένων Θεσσαλονίκης. Επρεπε να περάσουμε όμως 15 γιατρούς περίπου και αποφασίσαμε να το κάνουμε με εναν την ημερα, ώστε να ειώσουμε έτσι την θητεία μας κατά 15 μέρες. Ξεκινούσαμε κάθε πρωι από το Κέντρο-μ πολιτικά ακόμη-κάναμε μια στάση στην παραλία για καφέ και μετα πηγαίναμε στο 424 για έναν γιατρό. Μαζί μας ήταν και ο ηθοποιός ο Στέλιος ο Γούτης. Αυτός μας πήγε στον Μόλχο για να δούμε και να αγοράσουμε ένα καινούριο (μήπως υπήρχε και άλλο); περιοδικό για τον κινηματογράφο. Τότε είχαν εκδοθεί κάπου 4-5 τεύχη. Τα πήρα όλα και φυσικά συνέχισα μετά και με τα υπόλοιπα. Τα καμαρώνω σήμερα δεμένα σε τόμο στην βιβλιοθήκη μου. Ηταν μια πολύ βαθιά ανάσα οξυγόνου εκείνη την εποχή. Η ευγνωμοσύνη στους συντελεστές του είναι διαρκής.
Μάνος Καστόρης
(Όχι δηλαδή και τίποτα φοβερό, κάτι σκαμπιλάκια)!!! Respect..
