(Αγάπη, Ζωή)
του Kōji Fukada
(οι δηλώσεις του σκηνοθέτη)

[Η ηρωίδα] δεν γνωρίζει πραγματικά ποια είναι στον πυρήνα της, και δεν έχει το χρόνο να το ανακαλύψει. O γάμος κάποτε ήταν αρκετός για να διασφαλίσει την ευτυχία μιας γυναίκας και του περιβάλλοντός της. Το να είσαι σύζυγος κάποιου από μόνο του είχε μια αξία για την ζωή μιας γυναίκας. Αυτές οι εποχές πάνε πια.
(...) Από τότε που έκανα ένα σεμινάριο σε κωφούς, άρχισα να σκέπτομαι πως θα ήταν ενδιαφέρον να χρησιμοποιήσω τη νοηματική σε κάποια ταινία μου. Η χρήση της νοηματικής γλώσσας εδώ, έχει ένα επιπλέον νόημα: είναι κάτι που μοιράζεται η ηρωίδα με τον πρώην σύζυγό της, κάτι που αφήνει απ’ έξω τον τωρινό της άντρα, άρα δημιουργεί μια επιπλέον ένταση στο ερωτικό αυτό τρίγωνο. Επιπλέον η νοηματική αξιοποιείται εξαιρετικά στο σινεμά, καθώς σου επιτρέπει να δώσεις έμφαση στην εκφραστικότητα του σώματος, στα βλέμματα, στις κινήσεις των χεριών. Οι ακούοντες συχνά, καθώς επικοινωνούμε με τους ήχους, έχουμε την τάση να μην κοιτάμε τους δικούς μας στα μάτια.
(...) Δεν χρειάζεται να δίνω εξηγήσεις γιατί χρησιμοποιώ ακούοντες στις ταινίες μου, άρα γιατί να εξηγήσω το λόγο που χρησιμοποιώ κωφούς; Ελπίζω αυτό να αποτελέσει μια χρήσιμη καινοτομία της ταινίας μου που θα μιμηθούν και άλλοι.
[O τίτλος προέρχεται από το τραγούδι της Akiko Yano] Το πρωτοάκουσα όταν ήμουν 20 χρονών και επί χρόνια αναζητούσα έναν τρόπο να το μετουσιώσω σε σινεμά. Γιατί δεν είναι το τραγούδι που “υπηρετεί” την ταινία, αλλά η ταινία που “υπηρετεί” το τραγούδι.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)