L’ Hypothese du tableau vole/ Η υπόθεση του κλεμένου πίνακα
Ένας συλλέκτης σχολιάζει έξι πίνακες ενός άσημου ακαδημαικού Γάλλου ζωγράφου του 19ου αιώνα (πλασματικού). Μιλάει προς ένα πρόσωπο που ακούγεται αλλά δεν εμφανίζεται. Αναρωτιέται πως αυτοί οι ασήμαντοι πίνακες προκάλεσαν κοινωνικό σκάνδαλο. Το κλειδί, συμπεραίνει,βρίσκεται στον έβδομο πίνακα, που έχει κλαπεί,για να περιοριστεί η ενόχληση των απογόνων των οικογενειών που απεικονίζονται.Ο πρώτος πίνακας,δείχνει τον κλασσικό μύθο της Άρτεμις και του Ακταίωνα, που την είδε να λούζεται γυμνή και τιμωρήθηκε.Όμως ο φακός πλησιάζοντας αποκαλύπτει ότι πρόκειται για ένα ταμπλό–βιβάν.Ο συλλέκτης παρατηρεί ένα καθρέφτη, η ύπαρξη του οποίου εξηγείται μόνο από το ότι υπονοεί την παρουσία ενός τρίτου προσώπου, που παρατηρεί τον Ακταίωνα, ενώ παρατηρεί την Άρτεμη.Μια ακτίνα που αντανακλάται από τον καθρέφτη οδηγεί στο εσωτερικό της βίλλας του συλλέκτη και σ’ένα δεύτερο πίνακα-ταμπλό βιβάν. Είναι μια παρτίδα σκάκι που διακόπτεται από την άφιξη ενός ιππότη, ο οποίος έρχεται από του Άγιους τόπους. Τους κοιτάζει ένας νεαρός ακόλουθος με διφορούμενο χαμόγελο. Ο συλλέκτης κάνει διάφορες παρατηρήσεις για παράδοξα στοιχεία του πίνακα, περνώντας στον τρίτο πίνακα…
Η Υπόθεση, είναι μοναδικό και απόλυτα παράδοξο φιλμ, μια μεταμοντέρνα εσωστρέφεια της τέχνης του κινηματογράφου όσο και του λόγου.
Καμιά αναφορά στην πραγματικότητα αλλά ένας φιλολογικός διαλογισμός πάνω στους παράλληλους και αινιγματικούς κόσμους, μια αναφορά σε μυστικά μηνύματα που μεταμφιέζονται, μέσω της τέχνης, σε τυχαία δεδομένα και συμπτώσεις. Αλλά και πάλι, αυτό το μυθικό σύστημα που υφαίνει ο Ρουίζ, το αμφισβητεί, ως αντάξιος μαθητής του Μπουνιουέλ και του Μπόρχες.

L’ Hypothese du tableau vole
Παίζουν: Ζαν Ρουζέλ, Γκαμπριέλ Γκασκόν, Σαντάλ Παλέ, Ζαν Ρενό, Ντανιέλ Γκριμ, Ιζίντρο Ρομέρο
Σκηνοθέτης: Raoul Ruiz (Ραούλ Ρουίζ)
Έτος παραγωγής: (1979)
Διάρκεια: 63'
Παραγωγή:Γαλλίας

Le trois couronne du matelot/ Οι τρεις κορώνες του ναύτη
Ένας φοιτητής δολοφονεί τον κηδεμόνα του χωρίς προφανή αίτια. Συναντά ένα ναύτη στο λιμάνι, που τον προσκαλεί σ’ ένα καμπαρέ. Εκεί του προτείνει να τον αντικαταστήσει στο πλοίο του, με αντίτιμο τρεις δανέζικες κορώνες, αλλά και με την υποχρέωση να ακούσει την αφήγηση της ζωής του.
Η ιστορία του ναύτη αρχίζει στο Βαλπαραΐσο, όπου συναντά τον Τυφλό και του υπόσχεται μια θέση στο πλήρωμα του καραβιού «Η πρόκληση». Αργότερα βρίσκει τον Τυφλό θανάσιμα πληγωμένο, γιατί υποσχέθηκε την ίδια δουλειά σε πέντε διαφορετικούς άντρες. Παρ’ όλα αυτά, παρουσιάζεται στο καράβι και προσλαμβάνεται, αφού περνάει τη δοκιμασία να μαντέψει τον προορισμό του. Η μητέρα του και η αδελφή του οργανώνουν ένα πάρτι αποχαιρετισμού. Στην ανοικτή θάλασσα ο ναύτης γίνεται φίλος με τον Μιμητή, που πηδάει στη θάλασσα αφού τσακωθεί με τον καπετάνιο. Την επόμενη μέρα, όμως, είναι πάλι εκεί, ζωντανός και υγιής. Στη στεριά, στην Μποναβεντούρα, ο ναύτης επισκέπτεται μια πόρνη…
Ο Ρουίζ δεν αφηγείται μια ιστορία, αλλά κατασκευάζει ένα μύθο του κινηματογραφικού βλέμματος και της φαντασιακής περιπέτειας, διαπερνώντας ολόκληρη την σχετική λογοτεχνική παράδοση και -συγχρόνως- ανατρέποντάς την.Ο Μέλβιλ και ο Στίβενσον, ο Ρεμπό και ο Μπόρχες συναντώνται πίσω από λαμπρές εικόνες του Σασά Βιερνί, μέσα σε ατέλειωτα απατηλά παιχνίδια, με αινίγματα, καταπακτές και ακατάπαυστες αναιρέσεις. Το ατέλειωτο ταξίδι προς την ηδονή, τη γνώση, την επιθυμία, το θάνατο και τον αιώνιο κύκλο της ζωής.

Le trois couronne du matelot
Παίζουν: Ζαν – Μπερνάρ Γκιγιάρ, Φιλίπ Ντεπλάνς, Ναντέζ Κλερ, Λίζα Λιόν, Ζαν Μπαντέν, Κλοντ Ντερέπ
Σκηνοθέτης: Raoul Ruiz (Ραούλ Ρουίζ)
Έτος παραγωγής: (1983)
Διάρκεια: 117'
Παραγωγή:Γαλλίας

La comedie de l’ innocence/ Η κωμωδία της αθωότητας
Ο Καμίγ γιορτάζει τα γενέθλια του με την μεγαλοαστική οικογένεια του. Γίνεται εννέα χρονών και ασχολείται συνεχώς να βιντεοσκοπεί με την μικρή κάμερα του. Κατά την διάρκεια του γεύματος θέτει μια ερώτηση που προκαλεί έκπληξη και δυσθυμία στην μητέρα του Αριάν και στο θείο Σερζ.«Μαμά που ήσουν όταν γεννήθηκα;». Μερικές ημέρες, αργότερα μπροστά στην νεαρή «νταντά» του,Ο Καμίγ αποφασίζει να φωνάζει την μητέρα του με το όνομα της,Αριάν.
Ύστερα της ζητάει να τον οδηγήσει στο «αληθινό» σπίτι του όπου μένει η «μητέρα» του.Το πιο παράξενο είναι ότι γνωρίζει την διεύθυνση αυτού του σπιτιού. Η Αριάν αποφασίζει να το πάει εκεί για να ξεκαθαρίσει το μυστήριο…
Εκ πρώτης όψεως,αυτή η πρόσφατη δημιουργία του είναι η πιο ομαλή από τα πιο διάσημα ανατρεπτικά ‘έργα του, προσφέρει στο φινάλε και μια λογική εξήγηση στα αινίγματα που θέτει καθ’ οδόν. Όμως πέρα από την απορία για τις δυο μητέρες, ο Ρουίζ φορτίζει με μυστήριο και αμφισημία κάθε πρόσωπο,κάθε σκηνή, ακόμη και τις ίδιες τις εικόνες , που ψάχνουν θαρρείς το χώρο, προηγούνται των προσώπων,επιμένουν ανεξήγητα σε μια λεπτομέρεια. «Κωμωδία της αθωότητας» αλλά ποιος κατευθύνει το παιχνίδι, ποιος κρίνει αυτήν την καινούργια δίκη του Σολομώντα;

La comedie de l’ innocence
Παίζουν: Ιζαμπέλ Ιπέρ, Ζαν Μπαλιμπάρ, Σαρλ Μπερλέν, Νιλς Ιγκόν, Εντίτ Σκόμπ, Ντενί Πονταλιντές
Σκηνοθέτης: Ραούλ Ρουίζ
Έτος παραγωγής: (2000)
Διάρκεια: 98'
Παραγωγή:Γαλλίας

(δελτίο τύπου Κινηματογραφική Λέσχη ΕΤ1)